Γράφει ο Πάνος Γεωργιάδης

“Οι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν τόσο, ίσα ίσα να μην απολυθούν και πληρώνονται τόσο, ίσα ίσα να μην παραιτηθούν” .
George Carlin Αμερικανός κωμικός

Με τι “τρέφεται” ένας ηθοποιός ή τραγουδιστής εκτός από το μισθό του; Μα φυσικά από το θερμό και δυνατό χειροκρότημα που θα εισπράξει με το τέλος της παράστασης. Ένας καλοπληρωμένος αθλητής πως νιώθει όταν παίζει σε ένα άδειο στάδιο; Το απολαμβάνει αφού έχει εξασφαλίσει τα προς το ζην, ή αναζητά απεγνωσμένα επιπλέον και την αποθέωση χιλιάδων θεατών οι οποίοι θα τον ξεσηκώσουν ψυχικά;
Οι κυριότερες ειδικότητες υπαλλήλων που παρέχουν υπηρεσίες στο χώρο του τουρισμού είναι: Σεφ ή μάγειρας, σερβιτόρος, ρεσεψιονίστ, concierge, αχθοφόρος bellboy ή bellhop, καμαριέρα, οδηγός λεωφορείων, αεροσυνοδός, υπάλληλος επίγειας εξυπηρέτησης αεροδρομίου, ναύτης, ακόμη και υπάλληλος ταξιδιωτικού γραφείου.
Οι παραπάνω απολαμβάνουν δύο βασικά είδη αμοιβής. Το μισθό τους και πιθανόν κάποιο φιλοδώρημα. Αυτό όμως το οποίο διαφεύγει στους περισσότερους από εμάς όταν ήμαστε πελάτες, είναι η ηθική επιβράβευση αυτού που μας παρείχε υπηρεσία. Αυτή η επιβράβευση δεν έχει καθόλου κόστος, ενέργεια, σπατάλη χρόνου. Ναι έχετε δίκιο. Είναι η δουλειά τους, πληρώνονται και είναι υποχρεωμένοι να την κάνουν σωστά απέναντί μας. Γιατί να προβληματιζόμαστε για το κάτι παραπάνω;
Αυτό το “κάτι παραπάνω” είναι ένα απλό χαμόγελό μας δείχνοντας ότι ευχαριστηθήκαμε για την υπηρεσία που μας προσέφεραν. Ένα εγκάρδιο, ζεστό και φιλικό “ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες και τις άψογες υπηρεσίες σας” προς τη ρεσεψιονίστ ή την concierge, θα της δώσει κουράγιο να συνεχίσει την ατέλειωτη ορθοστασία και το άγχος που εμείς δεν βλέπουμε, αφού είναι υποχρέωμενη πάντα να στέκεται όρθια και να χαμογελάει για χάρη μας…
Όταν συναντάμε την ηρωίδα καμαριέρα στο διάδρομο του ξενοδοχείο, ή τον αχθοφόρο, ή ακόμη και τον συντηρητή και το ναύτη στο κρουαζιερόπλοιο, ας μη σηκώσουμε το φρύδι με ψηλομύτικο υφάκι ότι και καλά δεν τους βλέπουμε καν. Ένα απλό “καλημέρα, τι κάνετε” ή ακόμη και “μπράβο, συγχαρητήρια για την προσπάθεια που καταβάλετε”, να ξέρετε πως θα τους γεμίσει μεγάλη χαρά, ότι επιτέλους αναγνωρίζει κάποιος τον αγώνα τους, αλλά κυρίως τους σέβεται σαν προσωπικότητες. Έστω και με 2-3 απλές κουβέντες. Δεν είναι δούλοι μας. Θα μπορούσε στη θέση τους να είναι η σύζυγός μας, το παιδί μας, εμείς οι ίδιοι…
Όταν απολαμβανουμε ένα ωραίο γεύμα, ας μη διστάσουμε στο τέλος να καλέσουμε το σεφ και να του εκφράσουμε πόσο ωραία περάσαμε και μόνο από το πιάτο που μαγείρεψε αυτός προς τιμήν μας, αλλά και να “ανεβάσουμε” ταυτόχρονα το σερβιτόρο για τη συμπεριφορά του. Να είστε σίγουροι πως θα τους κάνετε να νιώσουν όμορφα και μάλλον “καλύτερους” στους επόμενους πελάτες.
Στα αεροπλάνα οι αεροσυνοδοί δεν είναι ούτε σερβιτόρες, ούτε μοντέλα για “μάτι”. Είναι εκεί κυρίως για να νιώθουμε ασφαλείς και χαλαροί. Ας μην τις πρήζουμε ασκόπως, μην τις καμακώνουμε, μην, μην… Ας σεβαστούμε το έργο τους, έστω και τηρώντας αυτά που λένε και να είστε σίγουροι πως δεν θα χάσει κανένας μας.
Ακόμη και σε ένα ταξιδιωτικό γραφείο που μας οργάνωσε ένα καλό ταξίδι, επιστρέφοντας ας περάσουμε από εκεί και να πούμε πάλι ένα ευχαριστώ που όλα οργανώθηκαν όπως έπρεπε. Κι αν πάλι δεν μας άρεσε κάτι, καλοπροαίρετα ας επισημάνουμε τα τυχόν λάθη ή παραλείψεις για να βελτιωθούν.
Κι αν τελικά δεν είστε ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες και τη συμπεριφορά τους, περιφρονήστε τους, αγνοήστε τους και θυμηθείτε την Αμερικανική παροιμία: ” Την πρώτη φορά το λάθος είναι δικός σου. Τη δεύτερη δικό μου…”