Στη δεκαετία του εβδομήντα, νιώθαμε μεγάλη περηφάνια όταν σε κάποιο σούπερ μάρκετ του εξωτερικού βρίσκαμε ελληνικά προϊόντα. Ντομάτες, καρπουζιά, ρετσίνα και τυρί φέτα ήταν αυτά που συναντούσαμε συχνότερα και μας έκαναν να αισθανόμαστε ότι η χώρα μας προοδεύει. Τότε, τα προϊόντα από την μικρή Ελλάδα δύσκολα εύρισκαν θέση στις ευρωπαϊκές αγορές καθώς δεν είχαν πρόσβαση ούτε τις απαραίτητες προδιαγραφές. Μετά ήρθαν τα Ευρωπαϊκά προγράμματα. Οι Ευρωπαίοι έδιναν πακτωλούς χρημάτων για να εκσυγχρονίσουμε τον αγροτικό τομέα να τον κάνουμε πιο αποδοτικό και εξωστρεφή. Το αποτέλεσμα ήταν να μην βρίσκουμε ούτε ελληνικές ντομάτες στο εξωτερικό. Οι αγρότες άφηναν την παραγωγή του να σαπίζει στα χωράφια. Την μάζευαν σαπισμένη όπως όπως και την πηγαίναν κατευθείαν στη χωματερή για να παίρνουν τις επιδοτήσεις των κουτόφραγκων. Οι ίδιοι ασχολούνταν με άλλα πράγματα ή με την πρέφα στα καφενεία.

Η κρίση άλλαξε πρακτικές, νοοτροπίες και προσανατολισμούς. Παρά το εχθρικό προς τους επιχειρηματίες περιβάλλον που επικρατεί στη χώρα μας, κάποιες επιχειρήσεις εκσυγχρονίζονται, τα προϊόντα αποκτούν τις απαραίτητες προδιαγραφές και διεισδύουν στις ξένες αγορές. Πολλά ελληνικά προϊόντα εκμεταλλεύονται την φήμη που αποκτούν από τον τουρισμό καθώς οι ξένοι τουρίστες τα γνωρίζουν στην Ελλάδα και τα αναζητούν στην πατρίδα τους. Επίσης η νέα γενιά Ελλήνων μεταναστών που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, βοηθά με την δραστηριότητα της στο εξωτερικό τα ελληνικά προϊόντα να βρουν μια θέση στις ξένες αγορές.
Στη Βαρκελώνη που δέχεται εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο κάθε χρόνο, δύο ιδιαίτερα δημοφιλή και τουριστικά σημεία της πόλης, είναι η πανέμορφη κλειστή αγορά La Boqueria, αλλά και η Γοτθική γειτονιά με τα στενά σοκάκια. Σε αυτά τα δύο μέρη ανακαλύψαμε τυχαία εικόνες, μυρωδιές μα κυρίως γεύσεις Ελλάδας ! Στη La Boqueria το κατάστημα λεγόταν “Συμπόσιον” και διέθετε μια καλή ποικιλία από Ελληνικά γλυκίσματα, πίτες, ποτά όπως ρετσίνα και ούζα, ελληνική σαλάτα και χαλβά, ντολμαδάκια, ελιές κ.α, ενώ ο περίφημος πίτα γύρος, μας φάνηκε λίγο αστείος με την εικόνα του, σε σχέση με αυτό που ξέρουμε στην Ελλάδα. Το άλλο κατάστημα στη Γοτθική γειτονιά λεγόταν “Διόνυσος” και ήταν ένας συνδυασμός Ελληνικού μεζεδοπωλείου και αντίστοιχου Ισπανικού με τάπας. Έχουμε πολύ δρόμο να κάνουμε ακόμη αλλά η αρχή έγινε…