Η ιστορία «ντροπής» που κρύβεται πίσω από τον αρχαίο ποταμό στο Δίον!

Κείμενο – Φωτογραφίa: Βάσω Τζιτζικάκη

Το Δίον, η λαμπρή αρχαία πόλη στρατηγικής σημασίας της Πιερίας ήταν μία από τις πιο φημισμένες της αρχαίας Ελλάδας. Έως και σήμερα είναι διάσημη σε όλο τον Ελλαδικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό χάριν στον σπουδαίο αρχαιολογικό χώρο της.
Ποια είναι όμως η ιστορία πίσω από το ποτάμι που προσδίδει ακόμη περισσότερη ομορφιά στο φυσικό τοπίο της περιοχής;
Ο ποταμός αρχικά ονομαζόταν Ελικώνας και δεν βρισκόταν εκεί που τον συναντάμε σήμερα. Βρισκόταν περίπου 5 χιλιόμετρα μακριά, όμως εξαφανίστηκε όταν οι Μαινάδες (οι μαινόμενες γυναίκες του Διονύσου, οι οποίες κατά την μυθολογία τριγύριζαν στα βουνά και τρεφόντουσαν με ωμό κρέας θηλαστικών τα οποία θήλαζαν και σκότωναν μόνες τους) σκότωσαν τον Ορφέα και θέλησαν να ξεπλύνουν τα χέρια τους σε αυτόν. Τότε, ο ποταμός, αρνούμενος να τις εξαγνίσει, από την ντροπή του, εξαφανίστηκε μέσα στο έδαφος και εμφανίστηκε πιο μακριά, με νέο όνομα πλέον ως Βαφύρας.
Ετυμολογικά το όνομα του έχει σχέση με το ρήμα «βάφω» και συγκεκριμένα με την έννοια «βάφω βυθίζοντας σε υγρό» που σχετίζεται άμεσα με την μυθολογική αιτία εξαφάνισης και αναδημιουργίας του ποταμού.
Ο ποταμός Βαφύρας έδωσε το όνομα του και στην θεά του τοκετού Άρτεμη Βαφυρία, η οποία λατρευόταν στην ευρύτερη περιοχή του Δίον. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές είναι ένας εκ των αρχαιότερων ποταμών της Ελλάδας, ο οποίος είχε ιερή σημασία για τους ανθρώπους που ζούσαν εκεί.
Σήμερα, στο Μουσείο του Δίον συναντάμε άγαλμα που αναπαριστά τον ποταμό ως νεαρό άνδρα με ίχνη στέμματος στο κεφάλι του το οποίο έχει συμβολική σημασία.
Ο ποταμός, εκτός από την παλαιότητά του, κεντρίζει έως και σήμερα το φωτογραφικό ενδιαφέρον των επισκεπτών καθώς συμβάλει καθοριστικά στην εικόνα που δημιουργείται με το φυσικό τοπίο της βλάστησης γύρω του να εμπνέει ηρεμία και γαλήνη.