Καθώς η Θεσσαλονίκη έχει μια αδιάλειπτη ιστορική διαδρομή 23 αιώνων, τα σημάδια της είναι ορατά παντού στην πόλη. Το απίστευτο πολυπολιτισμικό της  παρελθόν θα μπορούσε να είναι και το σημαντικότερο τουριστικό της πλεονέκτημα, προσελκύοντας εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο.  Δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει  καθώς η πόλη περιφρόνησε  σημαντικές  περιόδους  της ιστορίας της. Μαζί και τα μνημεία της,  όσα γλύτωσαν από την μεγάλη πυρκαγιά  του  1917 και την λαίλαπα της αντιπαροχής. Αλλά και από αυτά που γλίτωσαν ελάχιστα αναδείχθηκαν και προβλήθηκαν, δηλαδή μόνο ένα ο Λευκός Πύργος. Όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν την προσοχή και τη φροντίδα  που τους αξίζει, ενώ  πολλά βανδαλίζονται και αλλά είναι παρατημένα στην τύχη τους .

Και όμως, αν η Θεσσαλονίκη  ήταν σε μια άλλη χώρα θα είχε αναδειχθεί και αξιοποιηθεί μέχρι και η τελευταία λέξη της απίστευτης ιστορίας της. Όχι μόνο για να πάρει η πόλη τη θέση που τις αξίζει στα βιβλία της ιστορίας αλλά και να προσελκύσει επισκέπτες δηλαδή εισόδημα, θέσεις εργασίας, ευημερία. Και δεν είναι μόνο η ιστορία της  που αποτελεί μια πρώτης τάξης πρώτη ύλη για τουριστική ανάπτυξη,  άλλα είναι και η θέση της στον χάρτη,   η ζωντάνια της, η γαστρονομία της, τα παγκόσμιας εμβέλειας ιστορικά αξιοθέατα που υπάρχουν γύρω από αυτήν  και τόσα άλλα που περιμένουν υπομονετικά  κάποιον να τα αναδείξει και να τα κάνει γνωστά σε όλο τον κόσμο…

Ας θυμηθούμε μόνο μερικά  από αυτά που η Θεσσαλονίκη δεν αξιοποιεί  ή δεν προβάλει για να προσελκύσει επισκέπτες και να βελτιώσει τη θέση τους στον τουριστικό χάρτη.

 

Συλλογή Κωστάκη…

Είναι μοναδική στο είδος της σε όλο τον κόσμο, με έργα της Ρωσικής πρωτοπορίας. Ένα μόνο μικρό μέρος της εκτίθεται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Μονή Λαζαριστών και ένα άλλο μικρό μέρος της συνήθως περιοδεύει στο εξωτερικό. Θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την δημιουργία μιας ανάλογου μεγέθους Tate Modern στη Θεσσαλονίκη,  που θα προσελκύει χιλιάδες φίλους της μοντέρνας τέχνης από όλο τον κόσμο, και ιδιαίτερα τη Ρωσία.

Παλατάκι… (φώτο)

 Ένα υπέροχο  κτίριο στο πιο προνομιακό σημείο της Θεσσαλονίκης. Φτιάχτηκε ως κατοικία της Βασιλικής οικογένειας αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ ως τέτοιο. Σήμερα το κτίριο   είναι παρατημένο και βανδαλίζεται. Μάλιστα λόγω της έλλειψης συντήρησης έχει στατικά προβλήματα και χειμάζονται εκατομμύρια για την αποκατάσταση του. Θα μπορούσε να γίνει ένα πολυτελές ξενοδοχείο ή ένα συνεδριακό κέντρο ή κάτι παρεμφερές που θα δώσει λάμψη στην περιοχή θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και  εισόδημα. Το πιο πιθανό είναι να καταρρεύσει από μόνο του.   

Μουσείο Βυζαντινών και μεταβυζαντινών οργάνων…

Ήταν μοναδικό στον κόσμο και μεταξύ άλλων ενίσχυε το βυζαντινό παρελθόν της πόλης. Το δημιούργησε η Τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης και στεγάζονταν στο πολιτιστικό της κέντρο στα Λαδάδικα. Είχε και ορχήστρα κοσμικής βυζαντινής μουσικής (όχι εκκλησιαστικής) την  οποία όταν άκουγες για πρώτη φορά σε άφηνε άναυδο με τον εκπληκτικό της ήχο. Την  διηύθυνε (όπως και το μουσείο) ο αείμνηστος Χριστόδουλος Χάλαρης και ήταν τόσο καλή που την έπαιρνε μαζί του ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Σταφανόπουλος σε επίσημες επισκέψεις του στο εξωτερικό. Μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα όπως το  CNN, το BBC  κλπ  ήρθαν στη Θεσσαλονίκη για να κάνουν αφιερώματα στο μουσείο και την ορχήστρα του,  όταν με την Θεσσαλονίκη δεν ασχολούνταν τότε κανείς. Πανεπιστήμια και μουσικές σχολές από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες  έρχονταν στη Θεσσαλονίκη για να επισκεφτούν το μουσείο και να παρακολουθήσουν συναυλίες. Όλα αυτά σε μια εποχή που η Θεσσαλονίκη ήταν τουριστικά ανύπαρκτη.

Δυστυχώς μόλις η Τράπεζα  Πειραιώς αγόρασε την τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης  το πρώτο που έκανε ήταν να διαλύσει το μουσείο και την ορχήστρα του.

Παλαιός Σιδηροδρομικός σταθμός και πλατεία Ελευθερίας…

Αποτελούν τους τόπους  του εβραϊκού μαρτυρίου καθώς από εκεί η Εβραίοι της Θεσσαλονίκης συγκεντρώθηκαν και μεταφέρθηκαν από τους Ναζί στα στρατόπεδα του θανάτου. Θα μπορούσαν να αναπλαστούν  και να αποτελέσουν ένα είδος Ιστορικού θεματικού πάρκου  το οποίο θα επισκέπτονται  εβραϊκές κοινότητες απ΄όλο τον κόσμο για  να τιμήσουν τη μνήμη των προγόνων τους. Αντ΄αυτού η ανάπλαση της πλατείας Ελευθέριας σταμάτησε εν τη γενέσει της και γέμισε λαμαρίνες, ενώ  ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός στον οποίο ακόμη υπάρχουν βαγόνια από αυτά που μετέφεραν τους Εβραίους στο Άουσβιτς, περιμένει την ανάπλαση του. Ακόμη και το νέο  Εβραϊκό μουσείο που είναι να χτιστεί στην περιοχή,  κόλλησε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, αν και η χρηματοδότηση του είναι εξασφαλισμένη από την γερμανική κυβέρνηση και το ίδρυμα Νιάρχος,  αν έχουν ακόμη την υπομονή να περιμένουν και άλλο για να πάρουμε τα λεφτά τους.  

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα αναξιοποίητα διαμάντια της πόλης. Με 23 αιώνες ιστορίας έχει πολλά ακόμη ωστόσο κανείς δεν στοιχηματίζει για την μοίρα τους…