Δεν είναι λίγοι αυτοί που απογοητεύτηκαν από τη χρήση του ευρώ και θα επιθυμούσαν να επιστρέψουμε στη δραχμή ή κάποιο άλλο νόμισμα. Σεβαστή η άποψη, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως στα ταξίδια μας σε χώρες που χρησιμοποιούν ευρώ, ησυχάσαμε τουλάχιστον από το βραχνά του συναλλάγματος. Ορισμένες επίσης χώρες που επίσημα βρίσκονται εκτός ζώνης ευρώ, δεν έχουν πρόβλημα να συναλλάσσονται ταυτόχρονα, τόσο με το εθνικό τους νόμισμα, όσο και με το ευρωπαϊκό. Μια τέτοια χώρα είναι και η ΠΓΔΜ. Η σημερινή ισοτιμία είναι ένα (1) ευρώ= 60 δηνάρια περίπου. Μέχρι εδώ τίποτα το σημαντικό. Διερχόμενοι με λεωφορείο τα Σκόπια και με προορισμό τη Σερβία, παρατηρήσαμε ότι το κόστος διέλευσης για ένα μικρό όχημα ήταν 60 δηνάρια, για ένα λεωφορείο τα 150 δηνάρια κτλ. Άρα ένα (1) ευρώ για το όχημα και δυόμιση (2,5) ευρώ για το λεωφορείο. Έκπληκτοι όμως είδαμε, πως οι γείτονες μας έχουν την επίσημη τραπεζική ισοτιμία καταγεγραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους ή καλύτερα στους δύο γενετήσιους αδένες τους… Και δε μιλάμε για κανένα τουριστικό μαγαζάκι που πάντα υπολογίζει την ισοτιμία για δικό του όφελος, αλλά για το επίσημο κράτος. Έτσι το ένα (1) έγινε απευθείας ( 1,5) και το (2,5) έγινε χωρίς πολλά λόγια (3,5). Γιατί; Γιατί έτσι. Χωρίς δικαιολογία. Αλλιώς κάτσε και ψάξε δηνάρια. Μπορεί και να πείτε δικαιολογημένα: “ Πως κάνεις έτσι τσιφούτη για μισό ή ένα ευρώ;” Αφενός κάθε ημέρα διέρχονται εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες ξένοι που δε χρειάζεται να έχουν τοπικό νόμισμα, αφήνοντας όμως έτσι συνολικά στο τέλος τεράστια ποσά. Το σημαντικότερο όμως είναι η κρατική αξιοπιστία και ο σεβασμός προς τον ξένο επισκέπτη η απλά διερχόμενο ταξιδιώτη. Όλα τα άλλα είναι πράσινα άλογα…