Κείμενο – φωτογραφίες: Νίκος Τριγκίδης
Ντουμπάι. Λέξη-καραμέλα από αυτές που δίνουν γλύκα στη γεύση, πολύ περισσότερο όμως οξύνουν τον πόθο για γνωριμία και βίωμα. Εδώ και 40 περίπου χρόνια ο τόπος όπου τα θαύματα ντύνονται με οστά, εκεί όπου οι ιδέες βρίσκουν το δρόμο να γνωρίσουν την πραγματικότητα.
Άνεμος καυτός φύσηξε πάνω από την επιφάνεια της ερήμου, σήκωσε πυκνό σύννεφο άμμου, πήρε να οδεύει στα ανοιχτά, με προορισμό προς τη θάλασσα. Μερικοί ψαράδες, ορισμένοι στις βάρκες τους, άλλοι από τις καλύβες τους, άνθρωποι φτωχοί, φοβισμένοι παρατηρούσαν τον ερχομό του, που όλο και πιο σύντομα πλησίαζε το λιγοστό τους βιός. Τους σκέπασε. Τους έπνιξε στην αγκαλιά του. Με τον καιρό άρχισε να ξεδιαλύνει. Η εικόνα όμως που προσέφερε τώρα στο φως, δεν ήταν αυτή που είχε σκεπάσει. Οι βάρκες έγιναν κρουαζιερόπλοια, οι καλύβες μεγαθήρια, οι ξεροί χωματόδρομοι πρασινοστολισμένοι λεωφόροι, τα φτωχοενδύματα τους κατάλευκες χρυσοκεντημένες φορεσιές. Τι συνέβει;
Μύθος;, Όνειρο;, Θαύμα; Τίποτε από όλα αυτά!. Όπως σε κάθε γέννα, δίνει η μάνα κομμάτια από τα σωθικά της, έτσι και η μάνα γη προσέφερε ένα κομμάτι από τα δικά της. Πετρέλαιο. Κάπως έτσι φαντάζομαι να διηγούνται οι πρεσβύτεροι άραβες στα μικρά τους εγγόνια την ιστορία του τόπου τους.
Ας ταξιδέψουμε πίσω στο χρόνο. Το Ντουμπάι, ένας μικρός αλιευτικός οικισμός, ιδρύθηκε γύρω στο 1830 υπό την ηγεσία της οικογένειας Μακτούμ, από ένα παρακλάδι της φυλής Μπάνι Γας (Bani Yas) που κατοικούσαν στην όαση Λίβα. Οι παραδοσιακές τους δραστηριότητες ήταν η συγκομιδή χουρμάδων, η αιγοπροβατοτροφία, η αλιεία, η κατάδυση για περισυλλογή μαργαριταριών. Στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα η αλιεία και το εμπόριο με τα μαργαριτάρια γίνονται κύριος οικονομικός παράγοντας και το σημαντικότερο λιμάνι του περσικού κόλπου. Η οικονομική επιτυχία σε συνδυασμό με τις φιλελεύθερες απόψεις των ηγεμόνων του Ντουμπάι προσέλκυσε πλήθος εμπόρων από την Περσία και τις Ινδίες, που εγκαταστάθηκαν στην αναπτυσσόμενη πόλη. Στις αρχές του 20ου αιώνα παίρνει τον τίτλο του „ελεύθερου λιμανιού“, έχει τις μεγαλύτερες αγορές στον περσικό κόλπο, εξελίσσεται σε διεθνές εμπορικό κέντρο με σημαντικούς συνδέσμους μεταξύ Ευρώπης και Άπω Ανατολής.
Στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα ανακαλύφθηκε το πετρέλαιο, το οποίο σύντομα γίνεται η κύρια πηγή εισοδήματος. Το 1969 ξεκινάει την παραγωγή και τις εξαγωγές. Το 1971 αποχωρεί η Μεγάλη Βρετανία και με άλλα 6 Εμιράτα δημιουργούν την Ομοσπονδία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει μία περίοδος ταχείας οικονομικής ανάπτυξης με πολυάριθμα μέτρα υποδομής. Κατασκευές δρόμων, γεφυρών, δημιουργία οικιστικών και βιομηχανικών περιοχών, εγκαταστάσεις Υγείας, Εκπαίδευσης και Πολιτισμού. Εκεί που κάποτε κυριαρχούσαν μόνο η άμμος και η έρημος, σήμερα τεράστιοι ουρανοξύστες βιδώνουν στον ουρανό. Σχεδόν καμμία πόλη στον κόσμο δεν έχει αναπτυχθεί τόσο γρήγορα όσο το Ντουμπάι. Μία εκπληκτική μεταμόρφωση από ένα ψαροχώρι σε μία προβαλλόμενη πόλη.
Η πρόσφατη ιστορία του Ντουμπάι έχει σημαδευτεί από την καθιέρωση του τουρισμού και τα τεράστια κατασκευαστικά έργα τα οποία ξεπέρασαν πλέον τον πετρελαιικο τομέα. Η κατασκευή του Burj al Arab (1999), η ολοκλήρωση της τεχνιτής νησίδας Τζουμεηρα Παλμ (2008), η κατασκευή του Burj Khalifa (2010), -το υψηλότερο κτίριο στον κόσμο-, το Μουσείο του Μέλλοντος (2022) αποδεικνύουν εντυπωσιακά αυτή την εξέλιξη. Οι νέες πρωτοπόρες υποδομές, κλιματικά ουδέτερα μέσα μεταφοράς, οι δημόσιες συγκοινωνίες με τρένα χωρίς οδηγό, ταξί drohnes, ρομπότ αστυνομικοί, κλπ. εξοπλίζουν το Ντουμπάι σε μία μητρόπολη πολυτέλειας και υψηλής τεχνολογίας, μίας Smart City (ελλην. έξυπνης πόλης).
Σ.Σ.: Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε μία βόλτα με το λεωφορείο στη πόλη του Ντουμπάι στα τέλη του Σεπτέμβρη 2022. Το ότι απεικονίζουν μόνο κτίρια ανήκει στις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες και τα ενδιαφέροντα που φέρει μαζί του το επάγγελμα του αρχιτέκτωνα. Σίγουρα η πόλη και οι κάτοικοί της θα έχουν ένα μεγαλύτερο πλήθος από αξιοθέατα να προσφέρουν.
