Γράφει η Βάσω Τζιτζικάκη

Στη Δυτική Λιβύη, κοντά στα σύνορα με την Αλγερία και την Τυνησία βρίσκεται μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Αφρικής, η Γκανταμές, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1986 καθώς αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα παραδοσιακού οικισμού. Οι καλύβες από λάσπη που βρίσκονται εκεί βοηθούν στην προστασία των περίπου 7.000 κατοίκων της περιοχής από τις υψηλές θερμοκρασίες της ερήμου Σαχάρα.
Οι κάτοικοι της είναι κυρίως Βέρβεροι, οι οποίοι ζουν στα στενά και συσσωρευμένα σπίτια από λάσπη που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο, σαν κηρύθρα. Η τυπική αρχιτεκτονική των σπιτιών είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες των ανθρώπων που ζουν εκεί με το κάτω μέρος του εκάστοτε σπιτιού να λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος, ο πρώτος όροφος είναι για την διαμονή της οικογένειας και στην κορυφή υπάρχουν υπαίθριες βεράντες που προορίζονται για τις γυναίκες ώστε να μην έρχονται σε επαφή και να μην τις βλέπουν οι υπόλοιποι άνδρες «γείτονες» των οικημάτων. Ακόμα, οι εξωτερικοί τοίχοι σχηματίζουν ένα τοίχος σαν οχυρό ώστε να αντιμετωπιστούν ευκολότερα τυχόν επιθέσεις αλλά και η επιθετικότητα της ερήμου.
Η κάθε μια από τις 7 φυλές που κατοικούν στην πόλη έχει τη δική της περιοχή και έναν ξεχωριστό δημόσιο χώρο για συναναστροφές και εκδηλώσεις, ώστε να μην υπάρχουν συγκρούσεις.
Ιστορικά, τα πρώτα στοιχεία για την Γκανταμές χρονολογούνται στην ρωμαϊκή εποχή, η πόλη χρονολογείται όμως από τον 10 π.Χ αιώνα. Σήμερα, είναι μια όαση, δίπλα σε ένα φοινικόδασος και είναι επί της ουσίας ο επίγειος παράδεισος των κατοίκων της, καθώς χωρίς αυτήν η επιβίωση τους κρίνεται ιδιαίτερα δύσκολη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών της περιοχής που κατά μέσο όρο είναι 40 βαθμοί Κελσίου. Λέγεται μάλιστα πως έχει καταγραφεί κάποια στιγμή και θερμοκρασία 55 βαθμών Κελσίου, γεγονός που παραμένει χωρίς επαλήθευση.
Φωτογραφία: Βικιπαίδεια