Του Γιώργου Κτενίδη, συνοδού εκδρομών
Σήμα κατατεθέν της Βουδαπέστης, το κτίριο του Κοινοβουλίου, που μοιάζει πολύ με το αντίστοιχο λονδρέζικο. Στη βαλτώδη εκείνη όχθη του Δούναβη, βύθισαν στη μαλακή λάσπη εκατομμύρια κορμούς δέντρων. Αυτοί, μέσα στο νερό, απολιθώνονται, γίνονται ένα στιβαρό θεμέλιο. Στη συνέχεια, άπλωσαν επάνω τους ένα παχύ στρώμα οπλισμένου σκυροδέματος, δημιουργώντας έτσι μια απόλυτα συμπαγή, ασφαλή βάση. Και μετά, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά εγχώρια υλικά, άρχισαν να δημιουργούν αυτό το κόσμημα αρχιτεκτονικής πάνω στο Δούναβη.
Γοτθική επιρροή, δεκάδες αγάλματα από πωρόλιθο κοσμούν την πρόσοψη, μπορντούρες από το ίδιο υλικό συμπληρώνουν την εξωτερική εμφάνιση. Ο θόλος, πάνω από την κεντρική αίθουσα, καλυμμένος εσωτερικά με λεπτά φύλλα χρυσού, συνολικού βάρους δύο κιλών.
Και προχωρώντας στην όχθη, λίγο παρακάτω, κολλημένα στο τσιμεντένιο κρηπίδωμα, σιδερένια παπούτσια, διαφόρων μεγεθών…ανάμεσα τους αφημένα κάποιες φορές λουλούδια, το βράδυ κεράκια η ρεσώ, τρεμοπαίζουν από το αεράκι που φυσάει…
Τι να είναι άραγε, γιατί τα έβαλαν εκεί; Χρόνια ναζιστικής κατοχής της Ουγγαρίας, στο σημείο εκείνο, οι Γερμανοί Ναζί, εκτελούσαν Εβραίους. Πριν το κάνουν, τους ξέντυναν, τους έπαιρναν μέχρι και τα παπούτσια. Στη συνέχεια, γυμνούς, τους έδεναν δύο μαζί, και με μια σφαίρα, οικονομία πυρομαχικών γαρ, τους πετούσαν μέσα στον παγωμένο Δούναβη, που παρέσερνε στο διάβα του τα άψυχα σώματα…
Ανάμεσα στα σιδερένια παπούτσια, ένα ζευγάρι, παιδικών παπουτσιών…άγγελοι που ανέβηκαν τόσο νωρίς στον ουρανό…
