Κείμενο- Φωτογραφίες: Βάσω Τζιτζικάκη και Omorfa Taxidia
Ανακαλώντας μνήμες από ταξίδια στο εξωτερικό, από όμορφα τοπία σε ευρωπαϊκές πόλεις, έγινε η αυτόματη συνειδητοποίηση ότι στην Ελλάδα παραδόξως δεν υπάρχουν πολλά πάρκα, όπως υπάρχουν στο εξωτερικό, μεγάλες κατάφυτες εκτάσεις εντός των πόλεων. Στην Ευρώπη, σε πόλεις λιγότερο ηλιόλουστες, όπου η μέρα διαρκεί λιγότερο, που οι κλιματικές συνθήκες δεν ευνοούν ιδιαίτερα για ξέγνοιαστες βόλτες χωρίς ομπρέλα και οι θερμοκρασίες είναι πιο χαμηλές, έχουν προνοήσει και φροντίσει αυτές τις λίγες ημέρες που ο ήλιος θα κάνει την εμφάνιση του να τις περάσουν σε κάποιο πάρκο, με πολύ έντονη την παρουσία του πράσινου, που είναι πνεύμονας οξυγόνου εντός της εκάστοτε γκρίζας ως επί το πλείστον τσιμεντούπολης.
Από τις Βαλκανικές χώρες μέχρι και τις πόλεις σε ανατολική και δυτική Ευρώπη, υπάρχουν μεγάλα καταπράσινα πάρκα. Οι άνθρωποι εκεί έχουν την ευκαιρία να κάνουν βόλτες, ποδήλατο, πικνίκ, ακόμη δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει ντόπιους να διαλογίζονται τις ελεύθερες ώρες της μέρας τους.
Στην Ελλάδα όμως, που είναι μία χώρα καταπράσινη με φυσικές ομορφιές και που μπορεί να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουμε υιοθετήσει μία τόσο ευεργετική για την σωματική και την ψυχική μας υγεία συνθήκη; Στο μυαλό μας, η λέξη «πάρκο» θυμίζει τις περισσότερες φορές την παιδική χαρά. Βέβαια, σε κάποιες πόλεις υπάρχουν πάρκα, ακόμη και δασάκια εντός των πόλεων. Αυτά είτε είναι φυσικά σε ορεινές κυρίως περιοχές και προϋπάρχουν όποτε καλώς και έχουν αξιοποιηθεί περαιτέρω και σε σπάνιες περιπτώσεις δημιουργούνται ανέλπιστα από το μηδέν, όπως στην περίπτωση του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος στην Αθήνα, που είναι όχι μόνο ένας πνεύμονας οξυγόνου εντός της πόλης αλλά και ένα αξιοθαύμαστο έργο από πνευματικής άποψης.
Στις περισσότερες όμως πόλεις της χώρας, εκλείπει η ύπαρξη πολλών πάρκων που να μπορούν να είναι χώροι άθλησης, ψυχαγωγίας και χαλάρωσης των πολιτών. Κάποιοι από τους συλλογισμούς καταλήγουν στο μήπως, εάν υπήρχαν δεν θα ήμασταν «ικανοί» να τα σεβαστούμε και θα τα βρωμίζαμε με σκουπίδια; Μήπως, πολλοί από εμάς δεν θα σεβόμασταν την ανάγκη για ηρεμία του διπλανού μας που θα το επισκεπτόταν για να χαλαρώσει; Μήπως κάποιοι θα έβγαζαν βόλτα τα κατοικίδια τους και δεν θα μάζευαν τις ακαθαρσίες τους;..
Από την άλλη πλευρά, αν υπήρχαν μήπως θα ήμασταν περισσότερο φυσιολάτρες και θα σεβόμασταν την φύση; Μήπως θα κάναμε περισσότερη ανακύκλωση για να βοηθήσουμε το περιβάλλον και θα ήμασταν πιο ευαισθητοποιημένοι απέναντι σε αυτό; Μήπως, οι επισκέπτες από άλλες χώρες θα εκτιμούσαν το γεγονός της ύπαρξης χώρων πρασίνου;
Η έλλειψη των πάρκων είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που γίνεται περισσότερο αισθητό στις μέρες μας που είναι κλειστοί οι χώροι εστίασης και που «αναγκαστικά» οι περισσότεροι έχουμε έρθει σε επαφή με τους εξωτερικούς χώρους και αναζητούμε τη φύση ή που έχουμε περισσότερο χρόνο και την ευκαιρία να παρατηρήσουμε την ίδια μας την πόλη και να συλλογιστούμε πως αυτή θα γινόταν καλύτερη και τι μπορούμε να κάνουμε για να την βελτιώσουμε. Σε κάθε περίπτωση ας σεβαστούμε τα πάρκα που ήδη έχουμε, ας μη τα βανδαλίζουμε κι ας τα αγαπήσουμε.. ίσως αυτή η περίοδος να είναι μία καλή ευκαιρία να έρθουμε περισσότερο κοντά τους.
Info…
Οι φωτογραφίες προέρχονται από πάρκα στο Βελιγράδι, τη Σόφια, το Βουκουρέστι, στη Βουδαπέστη, στη Μπρατισλάβα τη Βέρνη, το Εδιμβούργο, τη Μαδρίτη, το Τολέδο, το Ντίσελντορφ, τη Λισαβόνα και τη Δρέσδη και το Τσέστερ.
