Του Σάκη Παπαδόπουλου

Το νέο νομοσχέδιο που παρουσίασε πρόσφατα στο υπουργικό συμβούλιο ο Υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη θέσπιση «Οργανισμών Διαχείρισης και Ανάπτυξης Τουρισμού (DMMO)». Παρ΄ όλο που το σχετικό δελτίο τύπου του Υπουργείου Τουρισμού είναι απολύτως ασαφές, υποθέτουμε πως το Υπουργείο θέλει να βάλει μια τάξη στο θέμα των Οργανισμών Τουρισμού που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Αν και η μόνη δουλειά ενός τοπικού Οργανισμού Τουρισμού είναι η προβολή και προώθηση της περιοχής με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο, επί της ουσίας οι περισσότεροι Οργανισμοί Τουρισμού στη χώρα μας, μόνο αυτό δεν κάνουν. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες, ίσα ίσα για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Οι περισσότεροι βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο πολιτικών προσώπων, τα οποία τον θεωρούν κάτι σαν προσωπικό λάφυρο. Τους χρησιμοποιούν για την προσωπική τους προβολή και για την ικανοποίηση της εκλογικής τους πελατείας. Άλλοι για τζάμπα πολυτελή ταξιδάκια στο εξωτερικό και για περίεργες δαπάνες που δεν θα μπορούσαν να εγκριθούν με διαδικασίες δημοσίου. Πολλές από αυτές είναι αρμοδιότητας εισαγγελέα.
Τέλος κάποιοι άλλοι λειτουργούν σαν συνδικαλιστικοί φορείς, για την προάσπιση των συμφερόντων των μελών τους.
Το αποτέλεσμα είναι να παράγουν μικρό έργο, το απολύτως αναγκαίο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους, ελάχιστα αποτελεσματικό για την τουριστική προβολή και προώθηση τη περιοχής τους, που είναι και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο συστάθηκαν.
Αν και ένα καινούργιο νομοσχέδιο δεν είναι πάντα αυτονόητο στη χώρα μας πως λύνει προβλήματα, ας ελπίσουμε πως το συγκεκριμένο που ετοιμάζει το Υπουργείο Τουρισμού θα το κάνει.
Δηλαδή θα ορίζει με σαφήνεια :
– Ένα συγκεκριμένο, σύγχρονο και αποτελεσματικό πλαίσιο για τη σύσταση και τη λειτουργία ενός Οργανισμού Τουρισμού.
– Τον τρόπο χρηματοδότησης και διαχείρισης των χρημάτων.
– Το έργο που θα επιτελεί με έναν σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο. Με όρους αγοράς και όχι πολιτικάντικης εκμετάλλευσης.
– Θα ορίζει τους τοπικούς και ιδιωτικούς φορείς που θα τον απαρτίζουν.
– Θα προβλέπει τον τρόπο λειτουργίας και τα προσόντα αυτών που θα τον διοικούν και θα τον στελεχώνουν.
– Θα ορίζει τις σχέσεις με τις υπερκείμενες αρχές (Περιφέρεια και Υπουργείο) για συντονισμό των προσπαθειών.
– Και φυσικά θα ορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα ελέγχεται, καθώς τώρα όλοι λειτουργούν επί της ουσίας ανεξέλεγκτα. Φυσικά και έχουν διοικητικά συμβούλια που σε πολλές περιπτώσεις δια της απουσίας τους ή της αδιαφορίας τους ή της ασχετοσύνης τους ή της ιδιοτέλειας τους, εγκρίνουν όλα τα καπρίτσια των Προέδρων και παρατρεχάμενων.
Τα γράφουμε όλα αυτά γιατί ο Οργανισμός Τουρισμού αποτελεί τον βασικό πυλώνα τουριστικής προώθησης και εν τέλει ανάπτυξης μιας περιοχής. Στο εξωτερικό, σύγχρονοι οργανισμοί τουρισμού έχουν καταφέρει να αναδείξουν προορισμούς χωρίς σημαντική τουριστική πρώτη ύλη. Αντίθετα στη χώρα μας, περιοχές με τουριστικό πλούτο, παραμένουν στο περιθώριο λόγω όλων αυτών που προαναφέραμε.