Γράφει ο Σάκης Παπαδόπουλος
Συνήθως όταν αναφερόμαστε σ΄αυτό, χρησιμοποιούμε τη φράση συνεδριακός τουρισμός, ωστόσο αυτή δεν περιγράφει επακριβώς τη συγκεκριμένη τουριστική δραστηριότητα, η οποία είναι από τις πλέον προσοδοφόρες του τουρισμού. Οι άνθρωποι του συνεδριακού τουρισμού χρησιμοποιούν τον όρο MICE, που είναι το αρκτικόλεξο των αγγλικών λέξεων Meetings (συναντήσεις), Incentives (ταξίδια κινήτρων), Congresses και Conferences (συνέδρια και διασκέψεις) και Exhibitions (εκθέσεις). Όλα αυτά είναι ο συνεδριακός τουρισμός ή MICE, που ωστόσο τα τελευταία χρόνια αλλάζει όνομα καθώς πλέον όλο και περισσότερο κυριαρχεί ο όρος «βιομηχανία των συναντήσεων».
Όπως προαναφέραμε, η βιομηχανία των συναντήσεων είναι από τις πλέον προσοδοφόρες μορφές του τουρισμού, καθώς σύμφωνα με τις μετρήσεις ο κάθε σύνεδρος ξοδεύει 528 δολάρια την ημέρα όταν παίρνει μέρος σε ένα διεθνές συνέδριο. Αντίστοιχα είναι τα ποσά και στις άλλες δραστηριότητες του MICE. Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Γύρω από ένα συνέδριο δραστηριοποιούνται περίπου 60 διαφορετικά επαγγέλματα για να καλύψουν τις ανάγκες του συνεδρίου και των συνέδρων. Από μέσα μεταφοράς και χώρους διαμονής και εστίασης, μέχρι φωτογράφους, τυπογραφεία, εταιρείες τεχνολογίας και τόσα άλλα. Επίσης έχει διαπιστωθεί πως ένα μέρος των συνέδρων, επιστρέφει στην πόλη του συνεδρίου για διακοπές, αυτή τη φορά με την οικογένεια ή τους φίλους του. Αρκεί βέβαια η πόλη να του αρέσει.
Για πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη, το MICE είναι ζωτικής σημασίας καθώς από εκεί αντλεί το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών της εσόδων. Το 2019, τελευταία χρονιά χωρίς κορωνοϊό, στη Θεσσαλονίκη είχαν πραγματοποιηθεί 410 δραστηριότητες MICE (συνέδρια, εταιρικές συναντήσεις, εκθέσεις κλπ). Για τα μεγέθη της πόλης ο αριθμός είναι μεγάλος. Κάποια από τα συνέδρια ήταν διεθνή, δίνοντας στη Θεσσαλονίκη υψηλότερη θέση (την 39η) στον πίνακα των ευρωπαϊκών πόλεων με τα περισσότερα διεθνή συνέδρια.
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Θεσσαλονίκης ως προορισμού MICE, είναι το μέγεθος της, καθώς οι αποστάσεις είναι μικρές και οι σύνεδροι μπορούν να μετακινούνται εύκολα, ξεκούραστα και γρήγορα, ακόμη και με τα πόδια, ανάμεσα στους συνεδριακούς χώρους, ξενοδοχεία, διασκέδαση κλπ. Κοντολογίς όλα είναι στα πόδια τους. Οι καλές ξενοδοχειακές υποδομές που συμπεριλαμβάνουν και συνεδριακούς χώρους είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα. Η ζωντάνια της πόλης, το καλό φαγητό και η νυχτερινή ζωή, βοηθούν επίσης τη συνεδριακή προοπτική της Θεσσαλονίκης.
Και μετά ήρθε η πανδημία…
Ωστόσο όλα αυτά μέχρι το 2019 καθώς μετά ήρθε η πανδημία. Τα συνέδρια που κλείνουν τους ανθρώπους μέσα σε μια αίθουσα, χτυπήθηκαν (και στοχοποιήθηκαν) ανελέητα. Μετά το πρώτο σοκ, αναπτύχθηκαν διαδικτυακές εφαρμογές με τις οποίες τα συνέδρια πραγματοποιούνται μέσω ίντερνετ, χωρίς να χρειαστεί οι σύνεδροι τα ταξιδέψουν και να βρεθούν σε μια αίθουσα. Έτσι επί της ουσίας το συνέδριο σταμάτησε να έχει τουριστικό ενδιαφέρον. Αμέσως μετά ήρθαν τα υβριδικά συνέδρια, όπου το συνέδριο παρακολουθεί δια ζώσης ένας αριθμός ατόμων και οι υπόλοιποι διαδικτυακά από το σπίτι τους. Αυτό είναι τελικά που θα μείνει. Αν και οι απόψεις των ανθρώπων του MICE υποστηρίζουν πως τίποτε δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις ανθρώπινες επαφές τις οποίες ο κόσμος έχει ανάγκη, η τεχνολογία φαίνεται πως θα κλέψει να μέρος από την τουριστική δραστηριότητα του συνεδρίου. Μένει αν δούμε πόσο θα είναι αυτό, ιδιαίτερα σε δύσκολες εποχές σαν αυτή που διανύουμε…
