Γράφει και φωτογραφίζει ο Πάνος Γεωργιάδης
Είμαστε μάλλον γελασμένοι όλοι μας, αν πιστεύουμε πως ένας προορισμός χαρακτηρίζεται από τα μνημεία του, το φαγητό, τις παραλίες, τα μουσεία, τις αγορές, τις γειτονιές ή τα διάφορα καταστήματα για ψώνια.
Η πραγματική ταυτότητα ενός προορισμού είναι οι άνθρωποί του. Αυτοί είναι η ψυχή, αυτοί “γεννούν” την αόρατη αύρα, το μαγνητισμό, την ενέργεια ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, για τον τόπο που ζουν. Αυτοί δημιουργούν ηθελημένα ή άθελα να αιωρείται στην ατμόσφαιρα το ιδιαίτερο κλίμα της γης που ζουν και αναπνέουν. Θετικό ή αρνητικό, φιλόξενο ή ψυχρό, με όνειρα ή χωρίς…
Δεν αξιολογεί και επιλέγει μόνο ο ταξιδιώτης τον τόπο που επισκέπτεται. Αμοιβαία το κάνει και ένας τόπος. Μπορεί να τον καλοσωρίσει με θέρμη, μπορεί και να τον διώξει… Και αυτό το πετυχαίνουν αποκλειστικά οι άνθρωποι. Και μόνο με το βλέμμα τους…
Στην απίστευτη χώρα που λέγεται Ινδία, ζουν περίπου ένα δισεκατομμύριο τριακόσια εκατομμύρια ψυχές ! Άλλοι πολύ πλούσιοι και άλλοι εξαθλιωμένοι. Άλλοι ζουν σε παλάτια και άλλοι περιφέρονται στην ενδοχώρα χωρίς στέγη, με ελάχιστη τροφή, αλλά κυρίως χωρίς ελπίδα για κάτι καλύτερο. Με τεράστιες ανισότητες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτιστικές.
Κι όμως παρατηρήσαμε μια αξιοσημείωτη γλυκύτητα στα πρόσωπα όλων αυτών των ανθρώπων. Βλέμματα ταπεινά, σεμνά, χωρίς έπαρση και θράσος, χωρίς θυμό ή γκρίνια για την άτιμη ζωή που τους έφερε σε αυτή την κατάσταση. Σχεδόν όλοι χαμογελαστοί και φιλικοί. Παρά τα τεράστια προβλήματα που εμφανώς είχαν, μας έβγαζαν μια θετική αύρα. Ακόμη και η θλίψη στα βλέμματα κάποιων ήταν διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε. Μεγάλο μέρος του γυναικείου πληθυσμού έχει καλυμμένο πρόσωπο. Κι όμως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, καμιά μπούρκα και κανένα μαντήλι δεν μπορούσαν να τα κρύψουν τα συναισθήματα που έβγαζαν τα βλέμματά τους… Προορισμός είναι οι άνθρωποι…
