Έχουν πλάκα οι εκπρόσωποι των πάσης φύσεως φορέων της Θεσσαλονίκης. Δεν χάνουν ευκαιρία να δείχνουν ο ένας την αντιπάθεια του στον άλλον. Ακόμη και όταν αναγκάζονται να συνυπάρξουν, οι φάτσες τους προδίδουν το μίσος και την περιφρόνηση που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον. Όλα αυτά, όντως θα είχαν πλάκα αν δεν καταδίκαζαν την πόλη σε μια χρυσή μετριότητα. Γιατί αυτοί οι κύριοι, αντί να είναι ενωμένοι σαν μια γροθιά, αντί να παλεύουν όλοι μαζί για την Θεσσαλονίκη, το μόνο που κάνουν είναι να βάζει ο ένας εμπόδια στον άλλον και να χαίρεται ο ένας με την αποτυχία του άλλου.
Η πρόσφατη αφορμή για να ξαναπλακωθούν μεταξύ τους, ήταν ο χριστουγεννιάτικος στολισμός της πλατείας Αριστοτέλους (φώτο). Γέμισαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα ραδιόφωνα, και οι τοπικές εφημερίδες, με πικρόχολα σχόλια για τον στολισμό της πλατείας. Λίγα από αυτά συνοδεύονταν από επιχειρήματα. Ωστόσο όταν ακούς από εκλεγμένους εκπροσώπους των φορέων να λένε με κάθε σοβαρότητα πως ο φετινός στολισμός είναι δάκτυλος των… Εβραίων, καταλαβαίνεις που μας οδηγεί το θολό μυαλό τους.
Η αλήθεια είναι πως ο φετινός στολισμός είναι αδιάφορος και απογοητευτικός. Η διοίκηση Μπουτάρη έδειξε και φέτος πως δεν το έχει με τα Χριστούγεννα. Αν μπορούσε να καταργήσει αυτή τη γιορτή θα το έκανε με ευχαρίστηση, για να απαλλαγεί από την υποχρέωση του στολισμού. Προφανώς δεν αντιλαμβάνεται την ανάγκη του κόσμου να ανεβάσει το ηθικό του μέσα από έναν αξιόλογο χριστουγεννιάτικο στολισμό, που θα χαρίσει όμορφες εικόνες. Επί της ουσίας ένα καλό εντυπωσιακό χριστουγεννιάτικο δέντρο έφτανε για να πετύχει το σκοπό του. Όμως η διοίκηση Μπουτάρη προτίμησε και πάλι έναν διαφορετικό δρόμο που και πάλι απογοήτευσε. Άλλωστε σε μια πόλη που εκστασιάζεται βλέποντας το Ρουβά να κατεβαίνει ιπτάμενος στη σκηνή, που περιμένει δυο ώρες μέσα στη βροχή για να δει Πάολα, λίγες πιθανότητες έχεις να τα καταφέρεις με όρους θεατρικής σκηνογραφίας.
Ωστόσο για τους εκπροσώπους των φορέων, το αποτέλεσμα λίγη σημασία έχει. Απλά είναι η πολυαναμενόμενη αφορμή για να δείξουν τις προσωπικές, κομματικές, παραταξιακές, και όποιες άλλες διαφορές έχουν. Το κάνουν χωρίς επιχειρήματα, χωρίς τσίπα και ντροπή που αντί να είναι όλοι μαζί σε μια κοινή προσπάθεια για το καλό της πόλης, βάζουν το τομάρι και τα πολιτικά τους κόμπλεξ, μπροστά από την πόλη και τους κατοίκους της.
Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τύποι και ποιον εκπροσωπούν. Οι πιο πολλοί φορείς της πόλης είναι σε φάση παρακμής. Τα μέλη τους είναι απογοητευμένα και ελάχιστα συμμετέχουν στα κοινά φορέων και συλλόγων. Στις εκλογές που κάνουν πάνε να ψηφίσουν ελάχιστοι και από αυτούς τους μισούς τους πάνε σηκωτούς για να υποστηρίξουν φίλους και γνωστούς.
Επί της ουσίας λοιπόν δεν εκπροσωπούν τίποτε. Πολιτικάντικες καρικατούρες που το μόνο που κάνουν είναι να έχουν γνώμη για όλους και για όλα πλην αυτών για τα οποία εκλέχτηκαν. Αντί να συμμαζέψουν τα των διαλυμένων φορέων τους, θέλουν να σώσουν την πόλη τρομάρα τους και θέλουν να το κάνουν από μόνοι τους.
