Κείμενο – φωτογραφίες: Omorfa Taxidia
Τελευταία φορά που επισκεφτήκαμε το Κίεβο ήταν τον Οκτώβριο του 2016. Πρόκειται για μια πανέμορφη πόλη, γεμάτη ζωντάνια και εξαιρετικό ενδιαφέρον για τους επισκέπτες.
Εκείνο που μας έκανε εντύπωση σ΄αυτό το ταξίδι, ήταν η πλατεία Ανεξαρτησίας, η πιο κεντρική του Κιέβου με τον εντυπωσιακό οβελίσκο να ορθώνεται στο κέντρο της. Το όνομα της το πήρε το 1991 όταν η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητο κράτος μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Ωστόσο οι ντόπιοι από τότε που δημιουργήθηκε η πλατεία στα μέσα του 19ου αιώνα, συνεχίζουν να την αποκαλούν με το τουρκικό της όνομα Μεϊντάν, δηλαδή πλατεία στα τουρκικά.
Τότε είχαν περάσει δυο χρόνια από την πολύνεκρη επανάσταση κατά του φιλορωσικού καθεστώτος της χώρας. Η πλατεία αυτή ήταν το επίκεντρο των τραγικών γεγονότων. Πάνω από 100 άτομα, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά, έχασαν τη ζωή τους από σφαίρες που ρίχθηκαν πίσω από τα οδοφράγματα. Ποιοι τις έριξαν; Οι Ουκρανοί λένε με σιγουριά πως ήταν ειδικές μονάδες του Ρωσικοί στρατού, που ήρθαν από την Αγία Πετρούπολη για να βοηθήσουν το φιλορωσικό καθεστώς της Ουκρανίας να μην καταρρεύσει, κάτι που τελικά δεν κατάφεραν.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση ήταν ότι η μνήμη παρέμενε άσβεστη. Φωτογραφίες των πεσόντων, λουλούδια, κεριά, τα κράνη που φορούσαν όταν έπαιρναν μέρος στις μάχες με την άλλη πλευρά, κομμάτια από τα οδοφράγματα και άλλα αντικείμενα, υπήρχαν παντού στην πλατεία, θυμίζοντας τις τραγικές στιγμές που βίωσε το Κίεβο.
Σ΄αυτά τα αυτοσχέδια μνημεία προσέρχονται καθημερινά δεκάδες πολίτες για να τιμήσουν τους ήρωες τους.
Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια ωστόσο στο αιματοβαμμένο βιβλίο για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας δεν γράφτηκαν όλες οι σελίδες. Συνεχώς προστίθεστε νέες επίσης αιματοβαμμένες, σαν αυτές που άρχισαν να γράφονται σήμερα με την εισβολή των Ρώσων…
