Κείμενο – φωτογραφίες: Omorfa Taxidia
Αν ποτέ βρεθείτε συγκεκριμένες μέρες σε συγκεκριμένα χωριά της Ανατολικής Χαλκιδικής, μην παραξενευτείτε αν δείτε απλωμένα χαλιά, κιλίμια και συναφή στα μπαλκόνια όλων των σπιτιών. Όχι δεν έπιασε ομαδική διάθεση στις νοικοκυρές να τα τινάξουν και να τα καθαρίσουν εκείνη τη μέρα. Είναι γιατί το χωριό γιορτάζει ή υποδέχεται σημαντικούς ανθρώπους.
Είναι έθιμο πολλών δεκαετιών, από τότε που οι νύφες πέρναγαν σχεδόν όλη τη μέρα τους μπροστά στον αργαλειό. Οι καλύτερες υφάντρες ήταν οι πιο περιζήτητες νύφες και αλίμονο σ΄αυτές που δεν ήξεραν να ύφαιναν. Και δεν ύφαιναν μόνο για το σπιτικό τους αλλά κάποια έργα τέχνης που με τόσο κόπο δημιούργησαν, τα πουλούσαν για να βγάλουν τα προς το ζην.
Αν και οι σημερινές νύφες δεν ενδιαφέροντα για το σπορ του αργαλειού και τα υφαντά τα αγοράζουν από το εμπόριο, το έθιμο παρέμεινε για να μας θυμίζει μια άλλη εποχή.
Το έθιμο το βλέπεις στο Παλαιοχώρι, το Νεοχώρι, την Αρναία, τον Στανό και μερικά ακόμη χωριά της περιοχής. Το θέαμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό και ενίοτε συγκινητικό, αν σκεφτεί κανείς τι κόπος κρύβεται πίσω από κάθε υφαντό. Πολλά από αυτά που απλώνονται είναι έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν πολλές δεκαετίες πριν και σήμερα κοστίζουν μια μικρή περιουσία.
Το είδαμε στις αρχές του καλοκαιριού στο Παλαιοχώρι, τη μέρα που το χωριό περίμενε Υπουργούς και βουλευτάδες, δημάρχους και άλλους τοπικούς άρχοντες, για να ανακοινώσουν την δημιουργία του μουσείου Γιώργου Ζορμπά, που όλοι μας τον ξέρουμε ως Αλέξη Ζορμπά από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Ο Γιώργος Ζορμπάς από τον οποίο ο Καζαντζάκης εμπνεύστηκε τον διάσημο πλέον ήρωα του, έζησε τα σημαντικότερα χρόνια της ζωής του στο Παλαιοχώρι, δουλεύοντας ως μεταλλωρύχος.
Μιλώντας με κυρίες του χωριού, είχαν να διηγηθούν πολλά από τις ατελείωτες ώρες μπροστά στον αργαλειό ως κόρες και αργότερα ως νύφες. Για τις πεθερές που όταν σταματούσαν να ακούν ο τακ τακ του αργαλειού έτρεχαν να δουν μήπως η νύφη λουφάρει με τις φίλες της.
Χαίρονται που στις μέρες μας τα νέα κορίτσια ζουν μια πιο ελεύθερη ζωή, αλλά δεν τους αρέσει που δεν ξέρουν να υφαίνουν, αφήνοντας την τέχνη να χάνεται.
Τα υπόλοιπα θα τα μάθετε μόνοι σας αν επισκεφτείτε αυτά τα χωριά τη μέρα της γιορτής τους…
