Κείμενο – φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Γαϊτανάκη
Στη νότια Βουλγαρία, πολύ κοντά στα βόρεια σύνορά μας και σε απόσταση περίπου 170 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη, βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Πίριν. Αποτελεί ένα από τα τρία Εθνικά Πάρκα της Βουλγαρίας και περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς του Πίριν. Το πάρκο ιδρύθηκε το 1962 και το 1983 ανακηρύχθηκε σε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, λόγω της παρθένας φύσης του και της μοναδικής χλωρίδας και πανίδας του.
Αυτό όμως που αποτέλεσε πόλο έλξης για εμάς, είναι οι πολυάριθμες αλπικές λίμνες του. Η πρόσβασή μας στο Εθνικό Πάρκο ήταν εύκολη καθώς ήταν ανοιχτός ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος που ξεκινάει από την κωμόπολη του Μπάνσκο και καταλήγει στο καταφύγιο Βίχρεν. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάναμε μια στάση να θαυμάσουμε το παλαιότερο δέντρο της Βουλγαρίας. Το πεύκο του Μπαικούσεφ, ηλικίας περίπου 1.300 χρόνων. Από το καταφύγιο Βίχρεν,η ανάβασή μας έγινε από ένα μονοπάτι μικρής δυσκολίας, καλά σηματοδοτημένο και με τις απαραίτητες φυσικά εναρμονισμένες ανθρώπινες παρεμβάσεις.
Μετά από περίπου μισή ώρα φτάσαμε στην πρώτη λίμνη. Στη Λίμνη Οκότο που σημαίνει Μάτι, προφανώς λόγω του στρόγγυλου σχήματός της. Η θέα στις γύρω κορυφογραμμές απερίγραπτη όπως και η αντανάκλασή τους στην ήρεμη επιφάνεια του νερού. Τοπίο που σε ηρεμεί και σε κάνει να θέλεις να εισπνεύσεις όσο περισσότερο οξυγόνο μπορείς. Από εκεί το μονοπάτι συνεχίζει παράλληλα με μία πανέμορφη κοιλάδα και οδηγεί σε μία σειρά από λίμνες. Οι πολυάριθμοι όμως περιπατητές που επέστρεφαν από πιο ψηλά, μας απέτρεψαν από το να συνεχίσουμε την ανάβαση καθώς, όπως μας είπαν, η θερμοκρασία είχε ήδη αρχίσει να πέφτει αισθητά.
Αφήσαμε λοιπόν πίσω μας την προκλητικά όμορφη κοιλάδα κάνοντας σχέδια για την επόμενη καλύτερα οργανωμένη επίσκεψή μας στις αλπικές λίμνες του Πίριν.
