Κείμενο – φωτογραφίες: Μαρία Τσάκη
Πόσο κρίμα που δεν συναντάς έστω μια ταμπέλα να σε οδηγεί σε αυτό το ιστορικό σημείο, που σίγουρα θα έπρεπε να αξιοποιηθεί τουριστικά. Οι υποδομές και τα χτίσματα σε παραπέμπουν στην εποχή λειτουργίας του. Ερειπωμένες στοές, βαγόνια και η γέφυρα φόρτωσης των μεταλλευμάτων στα πλοία μένουν να θυμίζουν μια αιματηρή απεργία που καθιέρωσε την οκτάωρη εργασία στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με μαρτυρίες οι εργάτες δούλευαν στα μεταλλεία από την ανατολή έως τη δύση του ηλίου. Τον ήλιο τον έβλεπαν κάθε Κυριακή. Η φυσική τους κατάσταση ήταν κακή, οι συνθήκες μέσα στις στοές ήταν τραγικές. Μόνο τα λίγα μέτρα που διανύεις σήμερα στις ερειπωμένες στοές και το κρύο που νιώθεις μέσα σε αυτές σε φέρνουν λίγο πιο κοντά στις συνθήκες εργασίας του περασμένου αιώνα.
Τα τραγικά και άγνωστα σε πολλούς γεγονότα που έγιναν στα μεταλλεία της Σερίφου τον Αύγουστο του 1916 και η αιματηρή απεργία που ακολούθησε έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αγορά εργασίας καθώς καθιέρωσαν την οκτάωρη εργασία στη Ελλάδα . Μοναδικό σημείο να το θυμίζει ένα μνημείο παράμερα, για τους τέσσερις νεκρούς εργάτες, πρωτοστάτες της απεργίας και για όσους αγωνίστηκαν μαζί τους ..!»
