Λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου: Φλαμίνγκο και άλλα πολλά στις παρυφές της Θεσσαλονίκης! (δείτε φωτογραφίες)
Κείμενο- Φωτογραφίες: Βάσω Τζιτζικάκη
Με αφορμή το άνοιγμα των διαδημοτικών μετακινήσεων, επισκεφθήκαμε χωρίς φόβο και δυσκολία την πανέμορφη λιμνοθάλασσα του Καλοχωρίου. Αρχικά, όποιος προσεγγίζει το Καλοχώρι, το οποίο απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Θεσσαλονίκης, βλέπει πολλά φορτηγά, εργοστάσια και πολύ καυσαέριο. Όμως, αν ο δρόμος τον οδηγήσει εντός και πέρα της κατοικημένης περιοχής του Καλοχωρίου μπορεί να δει τόσο όμορφα μέρη που ούτε μπορούσε να φανταστεί. Εκεί, βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της χώρας μας και από τους πιο πρόσφατα δημιουργημένους λόγω της καθίζησης του εδάφους που προκλήθηκε εξαιτίας της υπεράντλησης νερών από τους υπόγειους υδροφορείς. Είναι από τις λίγες φορές που ο άνθρωπος δημιουργεί εν αγνοία του, εκμεταλλευόμενος το φυσικό περιβάλλον γύρω του, κάτι θεαματικό.
Έτσι, ανάμεσα σε μπάζα, σκουπίδια, λάστιχα και υλικά οικοδομών από τα γύρω εργοστάσια δημιουργήθηκε η προστατευόμενη περιοχή που αποτελεί καταφύγιο πολλών σπάνιων πουλιών, διαφόρων άλλων οργανισμών αλλά και ενός από τα τελευταία κοπάδια νεροβούβαλων που υπάρχουν στην Ελλάδα.
Η λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου αποτελεί τη βόρεια «πύλη» του Εθνικού Πάρκου που σχηματίζεται στις εκβολές του Γαλλικού ποταμού. Περπατώντας λοιπόν στον «Κόκκινο Δρόμο» που είναι στρωμένος με κοκκινόχωμα και έχει μήκος ένα χιλιόμετρο, στην ουσία δίνεται η δυνατότητα να διασχίσουμε τη λιμνοθάλασσα και να απολαύσουμε τον υδροβιότοπο, την χλωρίδα και την πανίδα του και από τις δύο της πλευρές.
Το πιο εντυπωσιακό όμως θέαμα είναι η ύπαρξη των φλαμίνγκο και πίσω από αυτά το αστικό τοπίο που δημιουργούν μία οξύμωρη αλλά πανέμορφη εικόνα. Συνεχίζοντας ευθεία και ολοκληρώνοντας τον «Κόκκινο Δρόμο» μπορεί κανείς να δει τον Θερμαϊκό από μία άλλη μεριά από αυτήν που έχουμε συνηθίσει και να τον απολαύσει με περισσότερη ηρεμία.
Είναι απίστευτο πως πολλοί από όσους μεγαλώσαμε και ζούμε στην Θεσσαλονίκη δεν γνωρίζουμε για την ύπαρξη αυτής της τόσο σημαντικής περιβαλλοντικά τοποθεσίας που μάλιστα συγκαταλέγεται στο δίκτυο NATURA 2000 και προστατεύεται από τη Συνθήκη Ραμσάρ για τους Υδροβιότοπους. Της αξίζει μία επίσκεψη, όπως μας αξίζει και εμάς να αλλάξουμε παραστάσεις ιδίως μετά από σχεδόν 6 συνεχόμενους μήνες καραντίνας και ψυχικής ταλαιπωρίας. Η περιοχή της Θεσσαλονίκης έχει περισσότερους κρυμμένους και ανεξερεύνητους θησαυρούς απ’ όσους νομίζαμε!
