Κείμενο – φωτογραφίες: Γρηγόρης Τσελεπίδης, Φωτογράφος – ταξιδευτής
Κωνσταντινούπολη, η πόλη του Κωνσταντίνου, Πόλη. Έτσι την έλεγαν όλοι κατά τη διάρκεια των αιώνων: Πόλη. Γιατί ήταν η πρώτη των πρώτων, η Πόλη όλης της τότε ανθρωπότητας.
Πολλές φορές πήγα στην Πόλη, στην αρχή σαν τουρίστας. Μπήκα κι εγώ στο τουριστικό λεωφορείο και πήγα όπου μας έλεγε ο ξεναγός. Αγία Σοφία, Ιπποδρόμιο, Πατριαρχείο κλπ. Εκπληκτικά όλα, φοβερή και η κλειστή αγορά (Καπαλί τσαρσί), καλά και τα τουριστικά εστιατόρια. Τη δεύτερη φορά ξέφυγα από το γκρουπ και περιπλανήθηκα μόνος μου με τα πόδια, έτσι είδα τη στέρνα του Ιουστινιανού, τα Πριγκηπόνησα και πολλά άλλα. Συνέχισα να πηγαίνω συχνά σαν τουρίστας μέχρι που γνώρισα τη Γκιουλ, βέρα Πολίτισα από τη Χαλκηδόνα (Καντίκιοϊ).
Οδήγησα το αυτοκίνητό της στους δρόμους της Πόλης, θαύμασα το Βόσπορο από το ρετιρέ του σπιτιού της πίνοντας ελληνικό καφέ, περπατούσα μαζί της 15 χιλιόμετρα τη μέρα, πήρα το τραμ, τον υπόγειο, τα λεωφορεία, τα καραβάκια. Και κυρίως είδα την ιστορία μέσα από τα μάτια της (θα μπορούσε να είναι Ιστορικός ή ξεναγός). Κι έτσι έγινα πια προσκυνητής στην Πόλη.
Τώρα πια περπατάω συχνά στην αγορά της Χαλκηδόνας, μιλάω με τους εμπόρους (όσο μπορώ στα τούρκικα), τρώω χουνκιάρ μπεγιεντί στο μικρό μαγαζάκι μετά τα μπακάλικα, πίνω το τσάι μου στο ξενοδοχείο Πέραν, και φαντάζομαι ότι στο δωμάτιο 411 είναι ακόμη η Αγκάθα Κρίστι και γράφει μια καινούργια ιστορία του Ηρακλή Πουαρώ. Θα μπορούσα να σας πω ένα σωρό ιστορίες, αλλά δεν αρκεί. Σας αφήνω να δείτε μερικές φωτογραφίες από τις πολλές που βγάζω με την προπολεμική μου λάικα και να ταξιδέψετε εκεί, έστω και εικονικά. Μπορεί να αναγνωρίσετε κάποια σημεία της Πόλης. Αν όχι, σας προκαλώ/προσκαλώ να την επισκεφτείτε κι εσείς σαν προσκυνητές.
