Κείμενο- Φωτογραφίες: Βάσω Τζιτζικάκη
Στο κέντρο της πρωτεύουσας, λίγα μέτρα από την Βουλή, βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος, ένας χαρακτηρισμένος «Ιστορικός Τόπος» ανάμεσα στις περίφημες περιοχές του Κολωνακίου και του Παγκρατίου. Έχει επτά εισόδους, όμως κάποιες είναι κλειστές με αστυνομική εντολή. Η κύρια είσοδος βρίσκεται στη Λεωφόρο Αμαλίας και όχι άδικα αφού η βασίλισσα ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον κήπο, καθώς λέγεται ότι σε καθημερινή βάση αφιέρωνε τουλάχιστον τρεις ώρες στην φροντίδα του. Το 1842, η ίδια φύτεψε εκεί με τα χέρια της τις Ουασινγκτόνιες, τους φοίνικες που βλέπουμε μέχρι και σήμερα παρατεταμένους μπαίνοντας!
Εκείνη την εποχή οι κήποι λεγόντουσαν «Βασιλικοί» ή της «Αμαλίας», αφού επί της ουσίας ήταν μέρος των ανακτόρων και δεν ήταν προσβάσιμοι στους απλούς πολίτες. Αργότερα, με την πτώση της βασιλείας μετονομάστηκε «Εθνικός Κήπος», όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.
Αποτελεί έναν πνεύμονα πρασίνου, μία όαση μέσα στο πολύβουο κέντρο της πρωτεύουσας. Πολλοί τον επιλέγουν για να αθληθούν, άλλοι για το μεσημεριανό τους διάλειμμα από την δουλειά, άλλοι για διάβασμα και άλλοι για μία ξέγνοιαστη βόλτα. Εκεί, συνηθίζουν να πηγαίνουν γιαγιάδες και παππούδες με τα εγγόνια τους για να ταΐσουν τις περιβόητες πάπιες και χήνες του κήπου. Οι λιμνούλες κεντρίζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον μέσα στον Εθνικό Κήπο κι ας είναι η έκταση του περί τα 284 στρέμματα πρασίνου γεμάτη με φυτά και δέντρα από την ευρωπαϊκή και όχι μόνο ήπειρο. Πάπιες, χήνες, παγώνια και περιστέρια συναναστρέφονται σε καθημερινή βάση με τους επισκέπτες.
Όμως, αν και πρωταγωνιστούν δεν υπάρχουν μόνο πτηνά στον κήπο. Λίγο πιο κάτω μπορεί κανείς να δει κατσίκες και τράγους να κοιτούν και να ζητούν φαγητό ή λίγη παρέα. Η ηρεμία και η ομορφιά του Εθνικού Κήπου είναι τα βασικά στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας. Επάξια αποτελεί ένα από τα κυριότερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης αφού προσφέρει στιγμές χαλάρωσης και απαράμιλλης ομορφιάς.
