Κείμενο – φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Γαϊτανάκη
Ακρωτήριο Σιθωνίας, Δρέπανο. Και μόνο η λέξη “ακρωτήριο” σε προκαλεί. Αποτελεί ένα όριο στο οποίο πρέπει να φτάσεις, πρέπει να κατακτήσεις. Πόσο μάλλον όταν αυτό το ακρωτήριο βρίσκεται στη χερσόνησο της Σιθωνίας, το δεύτερο “πόδι” της λατρεμένης Χαλκιδικής μας.
Το έντονο ανάγλυφο της περιοχής, με το βουνό Ίταμος να δεσπόζει κατά μήκος της χερσονήσου, δημιουργεί πανέμορφες δαντελωτές ακρογιαλιές. Οι εντυπωσιακές παραλίες εξωτικής ομορφιάς, με τα πεντακάθαρα νερά, την ψιλή άμμο, τα πανέμορφα βράχια και τα πεύκα που σχεδόν αγγίζουν την επιφάνεια της θάλασσας, κάνουν την Σιθωνία να μοιάζει με παράδεισο. Μπορούμε λοιπόν να πούμε πως… φτάνοντας στο ακρωτήριο Δρέπανο, έχουμε φτάσει στην άκρη του παραδείσου.
Η οδική διαδρομή έχει μια μικρή δυσκολία, αλλά δεν είναι ακατόρθωτη. Χωματόδρομος για τρεισήμισι χιλιόμετρα από τη Λιμνοθάλασσα του Πόρτο Κουφό ή για όσο «αντέχει» το όχημά σας. Το περπάτημα απαραίτητο για τα τελευταία μέτρα. Όταν φτάνεις όμως εκεί αποζημιώνεσαι και με το παραπάνω! Δύο παραλίες άγριας ομορφιάς σε περιμένουν. Η μία βλέπει στην ανατολή, στον Σιγγιτικό κόλπο και η άλλη στη δύση στον Τορωναίο κόλπο. Δύσκολη η επιλογή, αλλά γιατί να αναγκαστείς να επιλέξεις; Αφιέρωσε χρόνο και στις δύο. Άλλωστε πόσο συχνά βρίσκεσαι στην άκρη του παραδείσου!
