Κείμενο – φωτογραφίες: Ηλέκτρα Αντωνιάδου

Το Εδιμβούργο, αυτή η θαυμάσια πρωτεύουσα της Σκωτίας, έχει τη δική του Άνω Πόλη, η οποία όμως δεν είναι χτισμένη από ανθρώπινο χέρι, αλλά παραδομένη στο πράσινο, τον άνεμο και τη φύση.

Τους βλέπεις από όποιο υπερυψωμένο σημείο βρεθείς μέσα στην πόλη: το σύμπλεγμα ηφαιστειακών βράχων που ορθώνεται γυμνό, τραχύ και ατίθασο στον κοντινό ορίζοντα, απέχει μόλις μισή ώρα και μια ανάβαση δρόμο από το ιστορικό κέντρο.

Είναι αγαπητός τόπος επίσκεψης ντόπιων και τουριστών και δεν υπάρχει στιγμή μέσα στη μέρα, από νωρίς το πρωί έως και πριν δύσει ο ήλιος, που δεν διακρίνεις ανθρώπινες φιγούρες να στέκονται στην κορυφογραμμή, απολαμβάνοντας την πιο μαγευτική, πανοραμική θέα που υπάρχει στην πανέμορφη σκωτσέζικη πρωτεύουσα. Από τη μία μεριά τα δεκάδες ιστορικά κτήρια και το κάστρο, από την άλλη τη θάλασσα, το λιμάνι και στο βάθος τις χιονισμένες κορυφές των μυθικών Χάηλαντς.

Ειδικά όταν ο καιρός το επιτρέπει, η ανάβαση στους βράχους του Εδιμβούργου είναι επιβεβλημένη. Την εποχή αυτή, δε, που οι θάμνοι στους πρόποδες των βράχων είναι ανθισμένοι, ένα κίτρινο χαλί ακτινοβολεί το χαρούμενο φως του σε όλη την πόλη.

Ενώ από την έξω μεριά οι βράχοι είναι απόκρημνοι και καταλήγουν σε γκρεμό, από τη μέσα μεριά η κλίση είναι ομαλή και εκτείνονται λιβάδια με πυκνό χορτάρι, λιμνούλες και αρπακτικά πουλιά που πετούν σε χαμηλό ύψος, ψάχνοντας με οξυμένες αισθήσεις τη λεία τους.

Για την ανάβαση δεν απαιτείται ειδικός εξοπλισμός, παρά μόνο σταθερά υποδήματα. Επειδή στην κορυφή των βράχων φυσάει ψυχρός αέρας που έρχεται από τη θάλασσα, καλό είναι να έχετε μαζί σας κάποιο μπουφάν ή αντιανεμικό – αν και δεν είναι σπάνιο να συναντήσετε πολλούς ντόπιους με σορτσάκι και αμάνικο να κάνουν αμέριμνοι τζόγκινγκ…

Ένας διαφορετικός περίπατος για τους επισκέπτες του Εδιμβούργου, ιδανικός για τους λάτρεις της φύσης, του αγναντέματος και της φωτογραφίας.

Και βέβαια, προσοχή σε όσους υποφέρουν από υψοφοβία!