Είναι γνωστή η αγάπη των Ρώσων για την βότκα που είναι άλλωστε το εθνικό τους ποτό. Αν βρεθείτε σε ένα μπαρ της Αγίας Πετρούπολης, θα παρατηρήσετε πως κάποιοι Ρώσοι, όταν δείχνουν με το δάκτυλο το λαιμό τους και χωρίς να πουν τίποτε, ο μπάρμαν τους φέρνει ένα ποτήρι βότκα. Πως προέκυψε αυτό;
Η ιστορία αρχίζει στο φρούριο της Αγίας Πετρούπολης που φέρει το όνομα Πέτρου και Παύλου. Η θεμελίωση του το 1703 σηματοδότησε την ίδρυση της Αγίας Πετρούπολης.
Είναι ένα εντυπωσιακό κτίσμα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα αυτής της εκπληκτικής πόλης.
Το φρούριο για πολλά χρόνια ήταν φυλακή και τόπος μαρτυρίου αποκλειστικά και μόνο πολιτικών κρατουμένων, όσων δηλαδή διαφωνούσαν με τον Τσάρο και το καθεστώς του.
Στη μέση του φρουρίου υπάρχει ο εντυπωσιακός Καθεδρικός Ναός Αγίων Πέτρου και Παύλου. Μέσα στο Ναό, είναι θαμμένοι όλοι οι Τσάροι της δυναστείας τον Ρομανόφ και συγγενείς τους, ακόμη και οι τελευταίος Τσάρος Νικόλαος Β’ που δολοφονήθηκε από τους εξεγερμένους μπολσεβίκους.
Ο ναός έχει έναν πολύ ιδιαίτερο τρούλο. Ένα επίχρυσο βέλος που φτάνει σε ύψος τα 122 μέτρα. Είναι το δεύτερο πιο ψηλό κτίσμα της πόλης.
Το βέλος καταλήγει σε έναν σταυρό άλλα κάτω από αυτόν υπάρχει ένα επίχρυσο αγγελάκι. Το αγγελάκι λειτουργεί και ως ανεμοδούρι δείχνοντας τη φορά του ανέμου. Εκείνη την εποχή που φτιάχτηκε, οι κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης όταν φυσούσε κοιτούσαν προς το το αγγελάκι. Όταν αυτό έδειχνε προς την πόλη, θεωρούσαν πως οι άνεμοι είναι ευνοϊκοι για αυτούς.
Και η ιστορία μας αρχίζει όταν ένας κεραυνός κατέστρεψε το αγγελάκι. Οι ντόπιοι το θεώρησαν μεγάλη γρουσουζιά καθώς το αγγελάκι ήταν το γούρι τους. Δυστυχώς για αυτούς, τότε δεν υπήρχαν γερανοί και ελικόπτερα για να διορθώσουν τη ζημιά. Ο καιρός περνούσε και κανένας δεν αναλάμβανε την επιδιόρθωση καθώς ήταν αδύνατο να φτάσεις στην κορυφή του τρούλου.
Μέχρι που εμφανίστηκε ένας ντόπιος χωρικός ο οποίος δήλωσε πως μπορεί να το κάνει. Χρησιμοποιώντας ένα πολύπλοκο σύστημα σχοινιών, κατάφερε να ανεβεί τα 122 μέτρα και σε έξι εβδομάδες το αγγελάκι ήταν όπως πρώτα.
Ο Τσάρος ζήτησε να δει τον τολμηρό χωρικό για να τον ευχαριστήσει. “Ζήτησε μου ότι θέλεις” του είπε. Ο χωρικός δεν χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ. Όχι δε ζήτησε χρήματα ή κτήματα. “Θέλω να πίνω όση βότκα μπορώ, σε όποια ταβέρνα της πόλης θέλω” είπε στον τσάρο. Αυτό ήταν πολύ εύκολο για τον τότε Τσάρο καθώς είχε στην ιδιοκτησία του το μονοπώλιο της βότκας. Διέταξε λοιπόν να φτιάξουν ένα μεταλλικό ποτήρι, στο οποίο με σκαλιστά γράμματα έγραψαν πως ο κάτοχος αυτού του ποτηριού μπορεί να πίνει όση βότκα θέλει.
Ο χορικός έφυγε από το παλάτι με χαρά, ωστόσο δεν πέρασαν πολλές μέρες για να χάσει το ποτήρι, καθώς κάθε βράδυ γινόταν τούρνα στο μεθύσι. Ξαναπήγε στον τσάρο και του ζήτησε ένα δεύτερο ποτήρι με την υπόσχεση πως αυτή τη φορά δεν θα το έχανε ποτέ. Ο Τσάρος σκέφθηκε κάτι πιο πρακτικό. Διέταξε να κάνουν στο λαιμό του χωρικού κάτι σαν τατουάζ που να γράφει ότι “με διαταγή του Τσάρου μπορεί να πίνει όση βότκα θέλει σε όποια ταβέρνα θέλει”.
Ο χωρικός έφυγε και πάλι περιχαρής. Πήγαινε στην ταβέρνα, έδειχνε με το δάχτυλο τον λαιμό του και έπινε όσο ήθελε. Σε λίγο το είχαν μάθει όλοι και άρχισαν να μιμούνται τη χειρονομία η οποία έμεινε μέχρι τις μέρες μας.
Έτσι λοιπόν αν βρεθείτε σε ένα μπαρ της Αγίας Πετρούπολης και δείξετε το λαιμό σας, θα σας έρθει μια βότκα, μόνο που εσείς θα χρειαστεί να την πληρώσετε.
