Η σημερινή “δική σας ανταπόκριση”, μας έρχεται από τη Γεωργία! Μας την έστειλε η Valentina Pentorets και μας γράφει:
“Το Μπατούμι ή Βατούμ ή Βατούμι – «Βαθύς Λιμήν», πιστεύεται πως βρίσκεται στην περιοχή που βρισκόταν η αρχαία Κολχίδα. Υπό την έννοια αυτή δεν είναι τυχαίο ότι στο κέντρο της πόλης δεσπόζει ένα άγαλμα της Μήδειας.
Υπό την αυτοκρατορία του Αδριανού, το Μπατούμι μετατράπηκε σε λιμάνι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ κατά τα Βυζαντινά χρόνια και, συγκεκριμένα κατά την αυτοκρατορία του Ιουστινιανού μετατράπηκε σε οχυρό υπό την ονομασία Πέτρα. Για πολλούς αιώνες το Μπατούμι ήταν ένα ασφαλές λιμάνι, το 1627 καταλήφθηκε όμως οριστικά από τους Τούρκους, όποτε και άρχισε η περίοδος εξισλαμισμού της περιοχής της Ατζαρίας, της παραθαλάσσιας περιοχής της Γεωργίας με την πρωτεύουσα το Μπατούμι. Το 1807 το Μπατούμι με πληθυσμό 5.000 κατοίκους αποτελούσε το κέντρο του Οθωμανικού δουλεμπορίου της Υπερκαυκασίας.
Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα του 9ου αιώνα, η πόλη περιήλθε στα χέρια των Αράβων, πριν περιέλθει κατά τον 10ο αιώνα στο Βασίλειο της Γεωργίας. Το 1878, χάρη στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, το Μπατούμι περιήλθε στη Ρωσική Αυτοκρατορία. Το 1883 μετά την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών Μπακού – Μπατούμι και των εκσυγχρονισμό του λιμανιού της πόλης το Μπατούμι έγινε δίαυλος μέσω του οποίου η Ρωσία πραγματοποιούσε εμπορικές δραστηριότητες.
Από το 1880 στο Μπατούμι σχηματίζεται μια μικρή, αλλά πολύ δεμένη και συμπαγή Ελληνική παροικία, η οποία ανήκε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και έχτισε την ελληνική εκκλησία της πόλης του Αγίου Νικολάου, γύρω από την οποία συσπειρωνόταν όλη η ελληνική παροικία. Τα τελευταία χρόνια πριν την ανταλλαγή στην πόλη κυκλοφορούν δύο ελληνικές εφημερίδες, ο Αργοναύτης και ο Ελεύθερος Πόντος, οι οποίες ήταν απαλλαγμένες από την Τούρκικη λογοκρισία και μπορούσαν να περιγράψουν ελεύθερα τις ωμότητες που συνέβαιναν στον γειτονικό Πόντο. Οι πιο δραματικές στιγμές έζησαν οι Έλληνες όταν στην πόλη συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν ακολουθήσει τον διαλυμένο τσαρικό στρατό που εγκατέλειπε την Τραπεζόυντα, είτε από τα Ποντιακά χωριά του Κρας μετά την κατάληψή τους από τους Τούρκους. Οι πρόσφυγες συνωστίσθηκαν στο Μπατούμι με σκοπό να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, ωστόσο μόνο το 1/3 το κατάφερε. Αυτοί που έμειναν πίσω υπέμειναν την απώλεια των περιουσιών και σταλινιτικές διώξεις, οι οποίες ήταν ωστόσο πιο ήπιες από αυτές που βίωσαν οι Πόντιοι στην γειτονική Αμπχαζία.
Μετά τη πτώση του Σοβιετικού καθεστώτος, η Αζαρία με πρωτεύουσα το Μπατούμι ήταν μία από τις περιοχές που προσπάθησαν να αποσχιστούν από το νεοσύστατο, τότε, κράτος της Γεωργίας, χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Σήμερα, το Μπατούμι είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο λιμάνι της Γεωργίας, ενώ το 2007 μεταφέρθηκε στη πόλη το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γεωργίας από την Τιφλίδα. Ο πληθυσμός της πόλης είναι περίπου 120,000 κάτοικοι με περίπου 500 εναπομείναντες Έλληνες.”

Περιμένουμε και τις “δικές σας ανταποκρίσεις” από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Λίγες (δικές σας) φωτογραφίες ή βίντεο και μια μικρή περιγραφή, για να μοιραστούμε όλοι τις εμπειρίες που βιώσατε και έχουν τουριστικό ή δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Στείλτε  στο mail: dortv100@gmail.com