Αν τον τύπο που βάζει τα πόδια πάνω στο κάθισμα του λεωφορείου τον χαρακτηρίζαμε “γαϊδούρι”, ίσως και να αδικούσαμε τα συμπαθή τετράποδα. Αν λέγαμε πως είναι “βρωμιάρης” θα ήμασταν αρκετά επιεικείς μαζί του. Αν είχαμε τη δυνατότητα να του μιλήσουμε, θα τον ρωτούσαμε αν διδάχθηκε πουθενά τη λέξη “σεβασμός” στην ξένη περιουσία. Αν αναρωτήθηκε ότι μετά από αυτόν, κάποιος άλλος θα βάλει το κεφάλι του εκεί που αυτός άπλωσε τα βρωμοπόδαρά του. Δυστυχώς θέλουμε πολύ δρόμο να περπατήσουμε ακόμη.. Και φυσικά όχι με τα πόδια ψηλά….