Γράφει ο Σάκης Παπαδόπουλος

Υπό κανονικές συνθήκες, αυτή την περίοδο οι περισσότεροι τουριστικοί πράκτορες και τα στελέχη τους θα ήταν σε διακοπές. Για να ξεκουραστούν από μια καλοκαιρινή περίοδο που όλα έδειχναν πως θα ήταν η πιο έντονη των τελευταίων ετών. Δυστυχώς ο κορωνοϊός και η υγειονομική κρίση ανέτρεψε τα πάντα και μάλιστα δραματικά.
Έτσι για τους τουριστικούς πράκτορες και τα στελέχη τους, ισχύει πλέον αυτό που ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης έγραψε κάποτε «Ζητείται ελπίς». Και όχι μόνο γι΄αυτούς αλλά και για όσους ζουν από την δραστηριότητα των τουριστικών γραφείων, όπως αρχηγοί εκδρομών, ξεναγοί, οδηγοί τουριστικών λεωφορείων και τόσοι άλλοι.
Αναφερόμαστε στα τουριστικά γραφεία του λεγόμενου εξερχόμενου τουρισμού, δηλαδή αυτά που απευθύνονται στην εσωτερική αγορά, πουλώντας εκδρομές και άλλες τουριστικές υπηρεσίες. Αυτά είναι τα περισσότερα στο σύνολο των τουριστικών γραφείων στη χώρα μας. Στα γραφεία του εισερχόμενου τουρισμού, δηλαδή αυτά που ασχολούνται με την προσέλκυση και εξυπηρέτηση ξένων τουριστών στη χώρα μας, ισχύει ένα άλλο δράμα όχι πολύ διαφορετικό.
Είναι αλήθεια πως στην αρχή του καλοκαιριού υπήρχε μια μικρή ελπίδα πως ίσως κάτι να κινηθεί αυτό το καλοκαίρι και ο κόσμος ταξιδέψει με οργανωμένο τρόπο κυρίως σε προορισμούς του εσωτερικού. Δυστυχώς η απρόσμενη έξαρση των κρουσμάτων διέψευσε γρήγορα αυτές τις ελπίδες. Ελάχιστες οργανωμένες εκδρομές πραγματοποιήθηκαν και αυτές με ολιγομελή γκρουπ. Ακόμη πιο ελάχιστες ήταν οι αναχωρήσεις ελληνικών γκρουπ σε προορισμούς του εξωτερικού. Σε σχέση με πέρσι ούτε το 5%.
Καθώς δεν εισακούσθηκε το αίτημα των συνδικαλιστικών οργανώσεων να περνάνε τα πάσης φύσεως προγράμματα κοινωνικού τουρισμού μέσα από τα τουριστικά γραφεία, ήταν σαν χαριστική βολή.
Από την περίοδο του lockdown, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα τουριστικά γραφεία είναι σε αναστολή. Οι ελάχιστοι που επέστρεψαν στη δουλειά τους ήταν περισσότερο για να διευθετήσουν εκκρεμότητες που προέκυψαν λόγω κορωνοϊού. Μεγάλα τουριστικά γραφεία έκλεισαν τα υποκαταστήματα τους, μικρότερα τουριστικά γραφεία μετακόμισαν σε χώρους πιο οικονομικούς, και άλλα παραμένουν κλειστά χωρίς να είναι σίγουρο αν θα ξανανοίξουν.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ζητούν η αναστολή των συμβάσεων εργασίας να ισχύσει μέχρι τον επόμενο Μάρτιο, αλλά δεν είναι σίγουρο αν το κράτος θα έχει τη δυνατότητα να το κάνει, και πόσο θα αντέξουν οι εργαζόμενοι να επιβιώνουν με 534 ευρώ το μήνα.
Πολλά τουριστικά γραφεία καλύπτουν τις λειτουργικές τους δαπάνες χάρη την επιστρεπτέα προκαταβολή, ωστόσο είναι χρήματα που κάποτε θα πρέπει να επισρέψουν και πιθανόν πριν η τουριστική κίνηση φτάσει στα προ κορωνοϊού επίπεδα. Το σίγουρο είναι πως σε ένα περίπου χρόνο θα πρέπει να επιστρέψουν τα χρήματα από τα βάουτσερ που μοίρασαν στους πελάτες τους, για τουριστικές υπηρεσίες που δεν παρείχαν λόγω του lockdown και άλλων περιορισμών. Πως θα γίνει αυτό χωρίς ένα χρόνο δραστηριότητα κανείς δεν ξέρει.
Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει αυτό το δράμα. Η μόνη πρόβλεψη που αποδείχθηκε αληθείς είναι πως ο τουρισμός χτυπήθηκε πρώτος από την υγειονομική κρίση και θα είναι ο τελευταίος που θα επανέλθει. Με αρκετούς τουριστικούς πράκτορες που μιλήσαμε, ελπίζουν σε κάποια σχετική κίνηση στα γραφεία τους από το επόμενο Πάσχα αλλά κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά. Το μόνο σίγουρο είναι πως το πολύ φτωχό καλοκαίρι θα ακολουθήσει ένας πολύ σκληρός χειμώνας…