Κείμενο – φωτογραφία: Omorfa Taxidia

Τις τελευταίες βδομάδες, στα δελτία ειδήσεων των λεγόμενων μεγάλων καναλιών, πρωταγωνιστεί ο μεθοριακός σταθμός του Προμαχώνα. Κυρίως για τις πολύωρες καθυστερήσεις όσων θέλουν να εισέλθουν στην Ελλάδα. Αν και οι καθυστερήσεις συμβαίνουν κάποιες μέρες και ώρες, η εντύπωση που αφήνουν τα κανάλια είναι ότι αυτό συμβαίνει επί 24ωρου βάσεως.
Στην πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε εδώ και μέρες στον Προμαχώνα, συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στους μεγάλους συνοριακούς σταθμούς της χώρας, δηλαδή Εύζωνοι, Προμαχώνας και Κήποι. Μάλιστα πέρσι το Σεπτέμβριο, είχαμε αναρτήσει επιτόπιο ρεπορτάζ από τους Κήπους στον Έβρο, όπου η αναμονή για είσοδο στη χώρα μας έφτανε και τις 17 ώρες, αναγκάζοντας πολλούς Τούρκους να κάνουν αναστροφή και να ακυρώνουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα.
Ο λόγος που αυτό συμβαίνει κάθε καλοκαίρι στα ελληνικά σύνορα, είναι η αυξημένη κίνηση του καλοκαιριού, αλλά και η τριτοκοσμική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ελληνικοί μεθοριακοί σταθμοί. Οι εγκαταστάσεις τους είναι παμπάλαιες, αφημένες στην τύχη τους και υποστελεχωμένες, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μοιραία οι καθυστερήσεις είναι μεγάλες, ανάλογα την μέρα και την ώρα διέλευσης. Οποιαδήποτε σύγκριση με το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά των συνόρων και ιδιαίτερα στην Τουρκία προκαλεί θλίψη.
Ωστόσο οι καθυστερήσεις στα χερσαία σύνορα την καλοκαιρινή περίοδο δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει σχεδόν παντού στα εξωτερικά χερσαία σύνορα της Ευρώπης. Για παράδειγμα χιλιάδες κόσμου ταλαιπωρούνται για να περάσουν από την Σερβία στην Ουγγαρία ή την Κροατία.
Θα μπορούσε ωστόσο στη χώρα μας η κατάσταση να είχε βελτιωθεί θεαματικά αν το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών είχε ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με τους μεθοριακούς σταθμούς. Δεν είναι θέμα έλλειψης χρημάτων αλλά διαχρονικής αδιαφορίας…