Του Σάκη Παπαδόπουλου
Το ενεργειακό κόστος ήταν πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα για τους πάσης φύσεως ξενοδόχους. Από τους ιδιοκτήτες πολύ μικρών καταλυμάτων μέχρι μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων. Και πάντα προσπαθούσαν να περιορίσουν τη σπάταλη ρεύματος και νερού, όχι μόνο στους κοινόχρηστους χώρους αλλά και στα δωμάτια. Έτσι επιστρατεύτηκε η τεχνολογία. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν οι θήκες στην είσοδο του δωματίου όπου βάζεις την κάρτα-κλειδί και ανοίγει η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Επίσης οι αισθητήρες στα παράθυρα που κλείνουν τον κλιματισμό όταν αυτά είναι ανοιχτά, ενώ πλέον σε καινούργια ξενοδοχεία τοποθετούνται αισθητήρες που καταλαβαίνουν αν βρίσκεται κάποιος στο δωμάτιο, οπότε μετά από τρία λεπτά κλείνουν τα πάντα πλην του mini bar.
Ωστόσο αν μιλήσετε με τις καμαριέρες των ξενοδοχείων, έχουν να διηγηθούν δεκάδες ιστορίες πελατών που κάνουν διάφορα τερτίπια για να ξεπεράσουν τους περιορισμούς και να έχουν ανοιχτά φώτα, κλιματισμό, τηλεόραση κλπ όταν λείπουν από το δωμάτιο.
Είναι αυτοί (δυστυχώς όχι λίγοι) που πιστεύουν πως μέσα στην τιμή του δωματίου περιλαμβάνεται απεριόριστη κατανάλωση ρεύματος και νερού. Μπορεί στο σπίτι τους να μην αφήνουν ούτε δευτερόλεπτο ανοιχτές τις συσκευές όταν δεν τις χρειάζονται, αλλά στο ξενοδοχείο δεν τους νοιάζει καθώς η σπατάλη δεν έχει κόστος για αυτούς.
Και όχι μόνο σπατάλη ρεύματος αλλά και νερού ακόμη και σε περιοχές που δεν φτάνει για όλους. Μια τέτοια ιστορία μας διηγήθηκε πρόσφατα ιδιοκτήτης μικρού καταλύματος στη Χαλκιδική, σε περιοχή που το καλοκαίρι το νερό δεν φτάνει για όλους και οι διακοπές είναι συχνές. Ένα βράδυ άκουγε σε ένα δωμάτιο τη βρύση να τρέχει επί ώρες. Καθώς στο δωμάτιο έμενε μια ηλικιωμένη κυρία, φοβήθηκε πως κάτι έπαθε. Αποφάσισε με τους συνεργάτες του να χτυπήσουν την πόρτα και αν δεν ανοίξει να χρησιμοποιήσουν το αντικλείδι. Τελικά η κυρία άνοιξε αγουροξυπνημένη και όταν της είπαν για πιο λόγο χτύπησαν την πόρτα, τα άκουσαν κανονικά. Έξαλλη η κυρία ισχυρίστηκε πως της αρέσει όταν κοιμάται να ακούει το νερό να τρέχει και πως από τη στιγμή που πληρώνει κάνει ό,τι θέλει.
Το θέμα έχει δυο διατάσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με το ενεργειακό κόστος στα ξενοδοχεία που κάποτε ήταν διαχειρίσιμο αλλά με τις τελευταίες γεωπολιτικές εξέλιξης έγινε δυσβάσταχτο. Δεν είναι υπερβολικό αυτό που ισχυρίζονται κάποιοι ξενοδόχοι πως όσο περισσότερους πελάτες έχουν τόσο περισσότερο μπαίνουν μέσα. Το Σεπτέμβριο που θα έρθουν οι εκκαθαριστικοί λογαριασμοί ρεύματος, πολλά ξενοδοχεία θα βρεθούν σε αδιέξοδο.
Η δεύτερη διάσταση έχει να κάνει με την επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Ο τουρισμός ευθύνεται για το 8% του συνόλου των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Το ποσοστό είναι τεράστιο και φυσικά δεν αφορά μόνο στα ξενοδοχεία αλλά σε όλη την ταξιδιωτική δραστηριότητα. Για να περιοριστεί αυτό δεν αρκούν μόνο φιλικότερες τεχνολογίες αλλά και αλλαγή νοοτροπίας. Σε ένα ξενοδοχείο θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε όπως στο σπίτι μας.
Πάντως ήδη αναζητούνται νέοι τρόποι χρεώσεων στα ξενοδοχεία, στη λογική των low cost αεροπορικών εταιρειών. Θα πληρώνεις ένα βασικό κόστος δωματίου και ότι ξοδεύεις σε ενέργεια θα το χρεώνεσαι επιπλέον.
