Αν και στη χώρα μας το κρασί έχει βαθιές ρίζες και ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων, ο οινοτουρισμός δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος. Τα πρώτα βήματα έγιναν μόλις το 1996 με την καθιέρωση στη Βόρεια Ελλάδα των Δρόμων του κρασιού. Έκτοτε έγιναν αρκετά βήματα, όχι όμως όσα θα έπρεπε ώστε αυτή η προσοδοφόρα μορφή τουρισμού να πάρει τη θέση που της αξίζει στο συνολικό τουριστικό προϊόν της χώρας μας και να φέρει τα ανάλογα τουριστικά έσοδα. Επί της ουσίας αυτοί που ασχολούνται με την τουριστική προβολή σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο σπάνια περιλαμβάνουν τον οινοτουρισμό στις δράσεις τους, ενώ ο κλάδος των τουριστικών γραφείων δεν ασχολείται με τον οινοτουρισμό όσο θα έπρεπε ίσως γιατί είναι εγκλωβισμένος στο «ήλιος και θάλασσα».
Για το θέμα συζητάμε με τον Γιάννη Αλμπάνη, διευθυντή της Ένωσης Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος (ΕΝΟΑΒΕ), ο οποίος μετέχει και στην Εθνική επιτροπή Οινοτουρισμού της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου.