Η ξεναγός Δημητρία Παπαδοπούλου, γράφει για τα έργα ανάπλασης που γίνονται στην Ακρόπολη, με αφορμή το νέο ανελκυστήρα για ΑΜΕΑ και τα οποία έχουν προκαλέσει αντιδράσεις. Διαβάστε:

1. Το ειρωνικό ύφος δεν αρμόζει σε επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού. Η αναφορά σε “ευαίσθητους” πολίτες θυμίζει κακομαθημένο 15χρόνο που έχει θυμώσει. Απορώ ειλικρινά με αυτούς τους δήθεν επαγγελματίες της επικοινωνίας σε αυτό το Υπουργείο…(πώς την είπαμε αυτήν την κυρία που μεγαλούργησε στο λόφο Καστά?)
2. Το ότι η αντίδραση ξεκίνησε από αντικυβερνητική εφημερίδα δεν σημαίνει πως όσοι κατακρίνουν την ανάπλαση κάνουν αντιπολίτευση. Κάπου έλεος, που πρέπει όλοι να είμαστε στρατευμένοι και να εξυπηρετούμε αντίπαλα στρατόπεδα!
3. Ας πληροφορήσει κάποιος το Υπουργείο Πολιτισμού πως οι επαγγελματίες του Τουρισμού ανεβαίνουμε επί σειρά ετών πάνω στο βράχο, παρόλα αυτά, (κρίνοντας και από τα σχόλια των συναδέλφων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), οι περισσότεροι, αν μη τι άλλο, εκπλαγήκαμε με τις εικόνες του τσιμέντου που κυκλοφόρησαν στα Μέσα. Οπότε το επιχείρημα πως όσοι αντέδρασαν είχαν να ανέβουν είκοσι χρόνια στην Ακρόπολη είναι, αν μη τι άλλο, ανεδαφικό. Το αντίθετο μάλιστα το θεωρώ πιο πιθανό, οι ιθύνοντες του Υπουργείου να έχουν να ανέβουν στο βράχο καμιά εικοσαριά χρόνια…
4. Το ότι δεν είμαστε Μηχανικοί, Αρχιτέκτονες ή ειδήμονες δεν μας εμποδίζει να κρίνουμε το αισθητικό αποτέλεσμα. Το ότι επίσης δεν ξέρουμε ποια άλλη λύση θα ήταν ενδεδειγμένη, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Ίσα ίσα, αυτό περιμένουμε να μας το πουν οι ειδήμονες. Φυσικά και τα μονοπάτια στρώθηκαν πάνω σε προϋπάρχοντα επίσης από τσιμέντο, όποιος ανεβαίνει όμως στην Ακρόπολη θυμάται πως μετά τα Προπύλαια, πολλές φορές, ανάμεσα στο τσιμέντο προεξέχει το φυσικό πέτρωμα του βράχου (που είναι πιο ολισθηρό όντως, παρόλα αυτά φυσικό), πως το μονοπάτι δεν οριοθετείται ως ράμπα, αλλά σε πολλά σημεία είναι συνέχεια του φυσικού πλατώματος, πως το χρώμα του υλικού πλησιάζει περισσότερο το λευκό χωρίς να “κουκουλώνει” το μνημείο και πως το μονοπάτι σε κάποια σημεία καλύπτεται και από χαλίκια.
5. Ως γνωστόν, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Το ότι έπρεπε η Ακρόπολη να γίνει προσβάσιμη στους “ΑΜΕΑ” δεν σημαίνει ότι έπρεπε να “στρώσουμε” τα πάντα, με υλικά που καταστρέφουν το φυσικό τοπίο και δεν εναρμονίζονται με τα μνημεία. Όταν έχεις την πολυτέλεια να έχεις ένα αυθεντικό μνημείο του 5ου αιώνα, και όχι οποιοδήποτε μνημείο αλλά τον Παρθενώνα, φροντίζεις να μειώσεις τη σύγχρονη παρέμβαση και να αναδείξεις το αυθεντικό μνημείο. Φαντάζεστε τα ίδια τσιμεντένια μονοπάτια να μπουν στην Αρχαία Αγορά?
6. Όποιος συγκρίνει τα έργα ανάπλασης της Ακρόπολης με αυτά του Σουνίου, και την αντίδραση σε αυτά, δεν έχει ιδέα. Τα έργα ανάπλασης στο Σούνιο εντάχθηκαν στο φυσικό περιβάλλον και εναρμονίστηκαν με αυτό, και για να πω την αλήθεια δεν θυμάμαι και κάποια σοβαρή αντίδραση σε αυτά. Προσωπικά, θυμήθηκα την ανάπλαση του μονοπατιού της Ιεράς Οδού στους Δελφούς, που για να πω την αλήθεια ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν μου αρέσει, αν την έχω συνηθίσει, αν ήταν απαραίτητη κτλ.
7. Το ίδρυμα Νιάρχος, λέει, στο πλαίσιο της χορηγίας, χάρισε δυο ηλεκτρικά αυτοκίνητα! Για να πρωτοανέβει ποιος? Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο αριθμός των επισκεπτών που ζητούν αμαξίδιο είναι ήδη μεγάλος, φανταστείτε να φτάσουμε στα νούμερα του 2019, με 18.000 επισκέπτες τη μέρα τι θα γίνει…
8. Απ’ότι φαίνεται το Νέο Μουσείο Ακρόπολης ενέπνευσε την Ακρόπολη, αντί να γίνει το αντίθετο.

Κρατάω ωστόσο επιφυλάξεις, για 3 βασικούς λόγους: περιμένω να δω την ανάπλαση από κοντά (γιατί την τελευταία φορά που ανέβηκα έσκαβαν παντού), το έργο δεν έχει τελειώσει ακόμα, και εμπιστεύομαι το ΚΑΣ, ό,τι και να μου πείτε. Προς το παρόν, λοιπόν, κρίνουμε με βάση τις φωτογραφίες που έχουν διαρρεύσει. Εκτιμώ, βέβαια, το ότι οι αλλαγές είναι αναστρέψιμες, αλλά αυτό το βάζε ξήλωνε, χτίσε γκρέμισε (βλ. Μεγάλος Περίπατος, ξενοδοχείο Cοcomat) είναι, από ότι φαίνεται, ή σημείο των καιρών ή πρακτική της σύγχρονης πολιτικής..