Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στην παλιά θρυλική και λαμπερή Ολυμπιακή Αεροπορία, των δεκαετιών του 50,60 και 70. Αυτές οι δεκαετίες, θα λέγαμε πως αποτελούσαν τις χρυσές εποχές για την παγκόσμια αεροπλοϊα γενικότερα.
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει, με αποτέλεσμα στις περισσότερες χώρες να επικρατεί κλίμα αισιοδοξίας, επανεκκίνηση της οικονομίας, παρουσίαση νέων τεχνολογιών, εμπορικής ανάπτυξης και τόσα άλλα. Όπως ήταν αναμενόμενο οι πτήσεις άρχιζαν να παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλα τα επίπεδα. Καινούργια αεροσκάφη, πιο μακρινές αποστάσεις, περισσότερες συνδέσεις προορισμών και άρα αυξανόμενος αριθμός επιβατών. Τρομοκρατία, ασθένειες, φόβος ήταν άγνωστες έννοιες. Μόνο που εκείνη την εποχή, αυτή τη δυνατότητα είχαν κυρίως οι ευκατάστατοι. Η έννοια του μαζικού τουρισμού ήταν σε νηπιακό επίπεδο. Κι αυτό γιατί δεν υπήρχε ούτε η τεχνογωσία ούτε και η ενημέρωση του κόσμου, σε σχέση με σήμερα. Ο απλός κόσμος έπαιρνε το τραίνο, λεωφορείο, πλοίο ή απλά καθόταν σπιτάκι του. Έτσι ειδικά στις ΗΠΑ και τις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, αυτοί που χρησιμοποιούσαν αεροπλάνα ήταν επιχειρηματίες, πολιτικοί και γενικά αυτοί που μπορούσαν να ταξιδεύουν. Η ελίτ της εποχής απολάμβανε καταπληκτικές παροχές μέσα στο αεροσκάφος, για ένα λόγο που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν καν. Αν και πλούσιοι, φοβόταν να βρεθούν στον αέρα. Έτσι οι αεροπορικές για να τους δελεάσουν και να τους πείσουν ώστε να νιώσουν πιο ασφαλείς και άνετοι, επινόησαν τη διαδικασία του γεύματος ή άλλων τρόπων ψυχαγωγίας. Κάτι που συνεχίζεται και σήμερα σε πολύ μικρότερο βαθμό φυσικά. Για ποιο λόγο να φας για ένα ταξίδι μιας-δυο ωρών; Μα για να ξεχαστείς, να χαλαρώσεις και να περάσει ο χρόνος πιο ευχάριστα. Και όταν αυτό το γεύμα γίνεται ιεροτελεστία, περιλαμβάνει εκλεκτά ποτά και εδέσματα, αλλά και σέρβις που σε κάνει να νιώσεις μοναδικός, τότε γιατί να μην πετάξεις;
Σήμερα η φιλοσοφία έχει αλλάξει αρκετά. Άπειρες επιλογές πτήσεων, φτηνές τιμές, μείωση παροχών, αλλά όλοι μπορούν να πάνε κάπου. Έστω και νηστικοί ή με κανένα μπισκότο. Υπάρχουν όμως και εταιρείες ( κυρίως Αραβο-ασιατικές) που επιμένουν στο υψηλό σέρβις παροχών. Κατά τη γνώμη μας πρέπει να υπάρχουν όλοι και φυσικά κερδισμένοι και ωφελημένοι ήμαστε εμείς οι επιβάτες-καταναλωτές που εκμεταλλευόμαστε το σκληρό ανταγωνισμό των αεροπορικών εταιρειών. Από εκεί και πέρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, ο καθένας μπορεί να επιλέξει αυτό που επιθυμεί και αντέχει το πορτοφόλι του.
