Γράφει και φωτογραφίζει ο Πάνος Γεωργιάδης
Στη βόρεια Ελλάδα όλα τα “κίτρινα τυριά” χαρακτηρίζονται ως κασέρια, ενώ ταυτόχρονα η φέτα ονομάζεται “τυρί” ! Οι νότιοι ψιλογελάνε με τα καρντάσια και τη λανθασμένη γαστρονομική τους ορολογία, αλλά αυτοί που γελάνε ακόμη περισσότερο είναι οι Ολλανδοί. Οι οποίοι τρίβουν τα χέρια και τις τσέπες τους, αφού βλέπουν να φεύγουν πολλοί τόνοι από ένταμ και γκούντα προς Ελλάδα. Είναι απίθανο να υπάρχει Ελληνικό σπίτι ή πιτσαρία, που να μη βρίσκεται στο ψυγείο του κάποιο από αυτά τα τυριά. Παραδόξως είναι και πολύ φτηνότερα από τα ντόπια τυροκομικά είδη. Η Ολλανδία με πολύ ακριβότερο κόστος ζωής, ψηλά μεροκάματα, έξοδα μεταφοράς, μεσάζοντες κ.α., αλλά και πάλι το ένταμ και το γκούντα έχουν πολύ χαμηλότερη τιμή σε σχέση με τα δικά μας.
Ικανοποιητικά σε γεύση οι Ολλανδοί δεν αρκούνται να τα πωλούν μόνο σε όλο τον κόσμο αλλά τα προβάλλουν και ως τουριστικό προϊόν με εξαιρετική επιτυχία. Στο κέντρο του Άμστερνταμ είδαμε αρκετά τουριστικά καταστήματα που πωλούσαν αποκλειστικά τυριά. Περισσότερο έμοιαζαν με μπουτίκ παρά με μπακάλικα. Συνήθως η πωλήτρια ήταν ντυμένη με παραδοσιακή στολή, υπήρχε χώρος γευσιγνωσίας και ενημέρωσης, ενώ κάποια είχαν και μπαρ με προϊόντα από τυριά όπως πίτσες, σάντουιτς, αλλά και υποπροϊόντα όπως μαχαίρια, σουβενίρ κ.α. Οι συσκευασίες τους απίθανες ! Μικρές, μεγάλες, πολύχρωμες, μέσα σε ξύλινα κουτάκια η καλαίσθητες τσάντες κτλ. Και οι τιμές τους πολύ ακριβότερες συγκριτικά με ένα τυπικό σούπερ μάρκετ. Κι όμως πάλι οι τουρίστες τα αγόραζαν εντυπωσιασμένοι και παρασυρμένοι μάλλον από την εικόνα που βίωναν.
Το Γκούντα είναι ένα είδος μαλακού τυριού που παρασκευάζεται από γάλα αγελάδας. Πήρε το όνομά του από την πόλη της Ολλανδίας, Χάουντα που λανθασμένα εμείς στην Ελλάδα αποκαλούμε Γκούντα. Είναι γνωστή για την παραγωγή τυριών, τα κεριά, τις πίπες καπνίσματος και τις βάφλες της. Πριν μερικούς μήνες είχαμε ανεβάσει αναλυτικό φωτορεπορτάζ στα Omorfa Taxidia.
Το Ένταμ είναι ένα ημίσκληρο τυρί που πήρε το όνομά του από την ομώνυμη πόλη Edam στην Βόρεια Ολλανδία. Παραδοσιακά πωλείται σε στρογγυλεμένους κυλίνδρους με ανοιχτό κίτρινο εσωτερικό και μια κάλυψη από κερί παραφίνης. Ο Ένταμ δεν χαλάει και δε “γερνάει” όσο κι αν ταξιδέψει. Σκληραίνει μόνο. Αυτές οι ιδιότητες (μεταξύ άλλων) το καθιστούσαν το πιο δημοφιλές τυρί στον κόσμο μεταξύ του 14ου και του 18ου αιώνα, τόσο στη θάλασσα όσο και στις απομακρυσμένες αποικίες.
