Κοντοστέκεσαι μπροστά σε μια βιτρίνα τουριστικού γραφείου και δεν πιστεύεις στα μάτια σου από αυτό που βλέπεις. Τετραήμερο αεροπορικό πακέτο στη Βαρκελώνη ΑΠΟ 179 ευρώ. Παρόμοιο πακέτο για Λονδίνο ΑΠΟ 210 ευρώ, για Παρίσι ΑΠΟ 170 ευρώ και πάει λέγοντας. Τζάμπα πράμα.
Αναθαρρεύεις. Εκεί που έλεγες πως τα λεφτά έφταναν να πας μέχρι τη Χαλκιδική για διήμερο, τώρα μπορείς να φτάσεις μέχρι την Βαρκελώνη και μάλιστα τετραήμερο.
Ωστόσο μπαίνεις μέσα στο τουριστικό γραφείο να ρωτήσεις λεπτομέρειες πριν τρέξεις με ενθουσιασμό να πεις τα νέα στην σύντροφο σου και προσγειώνεσαι απότομα.
Τα 179 ευρώ της Βαρκελώνης έχουν και φόρους αεροδρομίων κοντά στα 200 ευρώ (;;;). Το ξενοδοχείο που περιλαμβάνεται στα 179 ευρώ δεν έχει ποτέ διαθεσιμότητα. Το αμέσως επόμενο στοιχίζει 250 ευρώ περισσότερο. Τελικά τα 179 ευρώ γίνονται πάνω από 600 ευρώ, όσα δηλαδή είναι το φυσιολογικό. Προσγειώνεσαι απότομα.
Όλο αυτό αποτυπώνει την κρίση ειλικρίνειας που υπάρχει ανάμεσα στα τουριστικά γραφεία και το ταξιδιωτικό κοινό, μια κρίση ειλικρινείας για την οποία ευθύνονται περισσότερο τα τουριστικά γραφεία.
Με αυτά τα τερτίπια προσπαθούν να σε ενθουσιάσουν και να σε κάνουν να μπεις στο μαγαζί. Ελπίζουν ότι στη συνέχεια θα σε πείσουν να δώσεις τα παραπάνω ή τουλάχιστον να επιλέξεις κάτι άλλο που είναι πραγματικά κοντά στις δυνατότητες σου. Τελικά αυτό που καταφέρνουν είναι να απαξιώνουν το πολύ σημαντικό έργο τους και σε βάθος χρόνου να διώξουν από τα τουριστικά γραφεία όσους πελάτες δεν έδιωξε η οικονομική κρίση και το ίντερνετ.
Το τελευταίο κόλπο για να δείξουν χαμηλή τιμή, έχει να κάνει με τους φόρους αεροδρομίου. Δεν σου λένε ότι το πακέτο στοιχίζει 500 συν 100 φόρους αλλά 400 συν 200 φόρους. Μεταφέρουν δηλαδή ένα μέρος του κόστους του πακέτου στους φόρους, τους οποίους κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά πόσο είναι.
Όλα αυτά και πολλά ακόμη που θα αναφερθούμε σε άλλες αναρτήσεις, συμβαίνουν εξαιτίας ενός κακού ανταγωνισμού που υπάρχει ανάμεσα στα τουριστικά γραφεία, Αυτός ο κακός ανταγωνισμός, κόντρα σε οποιαδήποτε επιχειρηματική λογική, τους παρασέρνει σε τέτοια φτηνά κόλπα, καθώς δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους σε τίποτε και για τίποτε. Ακόμη και όταν είναι απολύτως βέβαιο πως αυτές οι πρακτικές διώχνουν από τα τουριστικά γραφεία όση πελατεία έχει απομείνει.
Όταν τους ρωτάς γιατί το κάνουν αυτό σου απαντούν πως έχουν να κάνουν με ένα απαίδευτο ταξιδιωτικό κοινό που ψάχνει εμμονικά το φαινομενικά φτηνότερο χωρίς να κάτσει να αναλύσει λεπτομέρειες. “Αν βάλουμε στη βιτρίνα την πραγματική τιμή, τότε ο πελάτης θα πάει στο διπλανό τουριστικό γραφείο που έχει στη βιτρίνα του την πλασματική τιμή. Θα το αγοράσει από εκεί ακόμη και αν τελικά του στοιχίσει ακριβότερα” μας είπαν.
Το επάγγελμα του τουριστικού πράκτορα είναι πολύ σημαντικό και χρήσιμο Όταν πριν χρόνια εμφανίστηκε το ίντερνετ, πολλοί στράφηκαν σ΄αυτό, αναζητώντας το φτηνότερο, παρακάμπτοντας τα τουριστικά γραφεία. Ωστόσο στο εξωτερικό, ο κόσμος άρχισε να επιστρέφει και πάλι στα τουριστικά γραφεία καθώς στο απρόσωπο ίντερνετ δεν βρήκε την πληροφόρηση που ήθελε, τις χρήσιμες συμβουλές αλλά και την υποστήριξη, όταν κάτι πήγαινε στραβά. Επίσης χιλιάδες άτομα έπεσαν θύματα απάτης από επιτήδειους που πουλούσαν μέσω του ίντερνετ αέρα κοπανιστό.
Στην Ελλάδα αυτό μάλλον θα αργήσει να γίνει αν πρώτα δεν αποκατασταθεί η σχέση ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στα τουριστικά γραφεία και το ταξιδιωτικό κοινό.
