Γράφει ο Πάνος Γεωργιάδης

Το ανέκδοτο: “Τελευταία μέρα των διακοπών σε καλοκαιρινό resort για ένα ζευγάρι και ο ρεσεψιονίστ βγάζει τελικό λογαριασμό. -Συνολικά οφείλετε για την 5θήμερη διαμονή σας 400 ευρώ παρακαλώ. – Α ! ωραία γυναίκα πάλι τζάμπα την βγάλαμε, λέει ο άντρας. – Μην βιάζεστε, οφείλετε και 50 ευρώ για την πισίνα, λέει ο ρεσεψιονίστ. – Μα εμείς δεν πατήσαμε καν στην πισίνα. – Κύριε η πισίνα εκεί ήτανε, ας πηγαίνατε ! – Επίσης 30 ευρώ για το γυμναστήριο και 20 ευρώ για το πάρκινγκ. – Μα εμείς ούτε καν απ’ έξω από το γυμναστήριο περάσαμε, ούτε έχουμε όχημα! – Δεν μας ενδιαφέρει κύριε εκεί ήταν, ας πηγαίνατε. – Ας είναι τι να γίνει ρε γυναίκα, την πατήσαμε που δεν εκμεταλλευτήκαμε τις παροχές τους.– Εμείς πάντως τα είχαμε όλα στην διάθεσή σας κύριε. Ας τα χρησιμοποιούσατε. – Ωραία θα στα πληρώσω όλα αυτά αλλά και εσύ θα μου δώσεις 300 ευρώ επειδή “πήγες” με τη γυναίκα μου. – Μα τι λέτε κύριε, εγώ ούτε καν την άγγιξα.– Α, δεν μας ενδιαφέρει κύριε, εμείς εδώ την είχαμε, ας πήγαινες μαζί της !”
Δεν έχουν τελειωμό οι μεταξύ μας συζητήσεις, αλλά και οι αναλύσεις των οικονομολόγων σχετικά με το πόσο πρέπει να πληρώνεται μια παροχή ή υπηρεσία στον τουρισμό, ειδικά στα αεροπορικά εισιτήρια ή τις διαμονές ξενοδοχείων. “Α Λουκία μου πιαστήκατε Κώτσοι ! Πολύ ακριβά βρήκε ο άντρας σου αυτό το δωμάτιο στη Μύκονο. Εμείς ξέρουμε ένα site πολύ φτηνό. Βέβαια δεν δίνει πρωινό και δεν βλέπει θάλασσα το δωμάτιο, αλλά έναν ύπνο θα ρίξουμε μωρέ. Γιατί να τους κάνουμε μάγκες; Τι ; Να πετάξω με 19,99 στα Χανιά; Όχι καλή μου, εγώ θέλω άνεση και ασφάλεια. Θα δώσω κάτι παραπάνω, αλλά θα πάω σαν άνθρωπος”. Τα τελευταία χρόνια, οι οικονομικές συναλλαγές στους τουρισμό έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο χρηματιστήριο, που στο τέλος μπερδεύουν όλους μας. Οι πελάτες θέλουν να απολαύσουν τα μέγιστα στη χαμηλότερη τιμή που θα βρουν, ενώ οι ξενοδόχοι και οι αεροπορικές εταιρίες να κατεβάσουν όσο γίνεται τα λειτουργικά τους έξοδα για να είναι βιώσιμοι.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν η πινακίδα που βλέπουμε πλέον σε όλο και περισσότερα ξενοδοχεία σε Ελλάδα και εξωτερικό και αφορούν στη χρήση πετσετών στο μπάνιο. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς μας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά, ούτε για το περιβάλλον και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ούτε ο ξενοδόχος σκέφτεται τη δεινή οικονομική μας κατάσταση, αλλά ούτε και εμείς “πονάμε” για τα λειτουργικά κόστη ενός ξενοδοχείου, όπως η θέρμανση, το πλύσιμο των πετσετών, η επάρκεια τροφίμων στο πρωινό κτλ. Ο ξενοδόχος γνωρίζει πολύ καλά ότι θα σπαταλήσουμε ίσως και άσκοπα ότι μας παρέχει. Θα βάλουμε στο φουλ το αιρκοντίσιον, θα λερώσουμε όλες τις πετσέτες, θα ανοίξουμε όλα τα μπουκαλάκια περιποίησης, ενώ στο πρωινό θα αφήνουμε το μισό πιάτο άθικτο, αφού θεωρούμε πως “δικαιούμαστε” όλο το μπουφέ. Άρα ας το πετάξουμε… Σπίτι μας έναν καφέ στα γρήγορα. Στο ξενοδοχείο μασάμε και τα φίλτρα από τις καφετιέρες. Και η απάντησή μας αποστομωτική: ” Αφού τους πλερώνω ναούμε.” Αυτά βλέπει ο ξενοδόχος και προσπαθεί να μας “τουμπάρει” στον συναισθηματικό τομέα της για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις κτλ. Παραμύθια ! Ο άνθρωπος οικονομία θέλει να κάνει και μας το λέει λίγο πιο ευγενικά !
Συμπερασματικά, επιλέξτε και πληρώστε όχι αυτό που βρήκατε σε ευκαιρία, αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεστε προσαρμοσμένο στις δικές σας προσωπικές ανάγκες και απαιτήσεις. Απολαύστε και χαρείτε αυτό που λέει η καρδιά σας, αλλά και πληρώστε αυτό που αντέχει η τσέπη σας. Μην πληρώσετε άδικα υπηρεσίες και παροχές που δεν χρειάζεστε, αλλά και μην σπαταλήσετε ξένη περιουσία επειδή απλά νομίζετε πως το δικαιούστε. Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνετε πρωταγωνιστές του παραπάνω ανεκδότου…