Κάνουν πολλές προσπάθειες τουριστικοί φορείς, τουριστικοί πράκτορες και ξενοδόχοι, να προσελκύσουν στην Ελλάδα τουρίστες από νέες αγορές. Να αυξήσουν τους τουρίστες και τα τουριστικά έσοδα, να διευρύνουν την τουριστική περίοδο.
Κάνουν προσπάθειες που κοστίζουν πολλά σε χρόνο και χρήμα για να φέρουν τουρίστες από χώρες που οι κάτοικοι τους θέλουν πολύ να έρθουν στην Ελλάδα και έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν. Ωστόσο καθώς όλες αυτές οι χώρες είναι εκτός ζώνης Σέγκεν, οι προσπάθειες των προαναφερόμενων σκοντάφτουν όπως εδώ και πολλά χρόνια σε ένα σημαντικό ζήτημα. Αυτό της έκδοσης βίζας. Τα ελληνικά προξενεία δεν μπορούν να ανταποκριθούν παρά μονό σ’ ένα μικρο μέρος από τη ζήτηση.
Αυτό συμβαίνει κυρίως για δυο λογούς. Ο ένας είναι λόγο ανοργανωσιάς και έλλειψης προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής. Αυτό συνέβη στις αρχές της φετινής περιόδου στη Ρωσία και χάσαμε δεκάδες χιλιάδες κρατήσεις, κάνοντας τη χώρα μας να είναι αυτή που επωφελήθηκε λιγότερο από όλες τις άλλες από τα προβλήματα που είχε η Ρωσία με Τουρκία και Αίγυπτο.
Ο δεύτερος λόγος είναι η διαφθορά. Αναπτύσσονται κυκλώματα στα ελληνικά προξενεία που δίνουν βίζες μόνο όταν το χρήμα αλλάζει χέρια κάτω από το τραπέζι. Μιλάμε για πολλά εκατομμύρια. Στη δεκαετία του ενενήντα αυτά συνέβαιναν στα προξενεία μας στα Βαλκάνια και σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, τώρα συνεχίζονται αλλού.
Σε ότι άφορα στον τουρισμό, αναπτύσσονται κυκλώματα μεταξύ στελεχών των προξενείων και τουριστικών γραφείων, με αποτέλεσμα οι βίζες να δίνονται σε πελάτες μόνο συγκεκριμένων τουριστικών γραφείων και κυκλωμάτων.

Στο Ιράν…
Το Ιράν θα μπορούσε να είναι μια πολύ καλή αγορά για τον ελληνικό τουρισμό. Μόνο στην Τουρκία, πηγαίνουν κάθε χρόνο ενάμιση εκατομμύριο Ιρανοί για διακοπές.
Όταν πέρσι έγινε η άρση του εμπάργκο της Δύσης στο Ιράν, το ελληνικό Υπουργείο Τουρισμού έσπευσε αμέσως για να ανοίξει αυτή την αγορά. Μαζί του είχε και τουριστικούς πράκτορες από τη χώρα μας που έδειξαν ενδιαφέρον να δραστηριοποιηθούν στη συγκεκριμένη αγορά.
Συμμετείχαν σε εκθέσεις, σε workshop, σε συναντήσεις με Ιρανούς συναδέλφους τους, δηλαδή σε όλα αυτά τα βήματα που χρειάζονται για το άνοιγμα της αγοράς. Το ελληνικό προξενείο στην Τεχεράνη, έδωσε τότε όλες τις διαβεβαιώσεις πως θα φροντίσει ώστε να ανταποκριθεί στη ζήτηση για έγκαιρη έκδοση βίζας αν και όπως διευκρίνιζε σε κάθε ευκαιρία, είχε έλλειψη προσωπικού και ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως τελικά δεν τα κατάφερε. Το 2015 ήρθαν στην Ελλάδα μόλις 10.500 Ιρανοί, ενώ φέτος θα είναι λιγότεροι. Αντίθετα σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, τα νούμερα των Ιρανών τουριστών σημειώνουν αύξηση.
Στο μεταξύ αρκετά ελληνικά τουριστικά γραφεία εγκατέλειψαν την προσπάθεια καθώς δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν βίζες για τους πελάτες τους.
Έκτος της ταλαιπωρίας στις ουρές του προξενείου, οι Ιρανοί θα πρέπει να πληρώσουν κοντά 200 ευρώ το άτομο για την έκδοση της βίζας, καθώς θα πρέπει να πάνε σε συμβολαιογράφο να μεταφράσουν τα έγγραφα που τους ζητούν. Στα προξενεία άλλων ευρωπαϊκών χωρών η μετάφραση γίνεται εντός του προξενείου.

Αγωγή κατά του ελληνικού κράτους…
Το τουριστικό γραφείο Mideast που εδρεύει στην Αθήνα και ασχολείται εδώ και πολλά χρόνια με την ανάπτυξη των αγορών στη Μέση Ανατολή, έκανε πρόσφατα αγωγή στο ελληνικό δημόσιο, ζητώντας αποζημίωση εκατομμυρίων ευρώ. Καταγγέλλει πως ο Έλληνας Πρέσβης στην Τεχεράνη προχωρά σε επιλεκτική έκδοση θεωρήσεων σε πελάτες άλλων γραφείων, απορρίπτοντας τους πελάτες της Mideast.
Μάλιστα, υποστηρίζει ότι η Ένωση Ταξιδιωτικών Πρακτόρων του Ιράν έχει στείλει επίσημη επιστολή διαμαρτυρίας στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, για τη συμπεριφορά της πρεσβείας στην Τεχεράνη.
Είναι γεγονός πάντως πως οι Ιρανοί Τουριστικοί πράκτορες βλέποντας πως δεν μπορούν δια της κανονικής οδού να εξασφαλίσουν βίζα για τους πελάτες τους, τους κατευθύνουν σε άλλες χώρες.
Κάπως έτσι αναπτύσσεται ο ελληνικός τουρισμός. Αυτό που συμβαίνει στο Ιράν συμβαίνει και σε άλλες τρίτες χώρες. Η Ελλάδα έχει μεγαλύτερη ικανότητα να κλείνει την πόρτα στους τουρίστες παρά να τους προσελκύει. Το ποιος χάνει είναι αυτονόητο…