Γράφει και φωτογραφίζει ο Πάνος Γεωργιάδης
Ποια είναι άραγε η κοινωνική ή ηλικιακή ομάδα, η οποία έχει το χρόνο αλλά και τα χρήματα για να ταξιδέψει; Μα φυσικά οι ηλικιωμένοι και οι συνταξιούχοι. Δούλεψαν σκληρά στη ζωή τους, έχουν σταθερό εισόδημα, δεν έχουν υποχρεώσεις με παιδιά κτλ, ενώ παράλληλα τους βγαίνει και η ψυχική ανάγκη ότι πρέπει κι αυτοί επιτέλους να ανταμειφθούν και “να ζήσουν και να χαρούν τη ζωή”, για όσο διάστημα τους απέμεινε. Στα παραπάνω εξαιρούνται οι περισσότεροι Έλληνες συνταξιούχοι, καθώς βλέπουν τη σύνταξη τους να μειώνεται χρόνο με το χρόνο κάτω από τα όρια της βιωσιμότητας, αποτελώντας τα εύκολα θύματα ενός ανίκανου κράτους. Πολλού από αυτούς βοηθούν με τη σύνταξη τα παιδιά και τα εγγόνια τους, οπότε που λεφτά για ταξίδια.
Οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικάνοι κτλ, έχουν μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Δεν πολυασχολούνται με το τι κάνουν παιδιά και εγγόνια και προσπαθούν με κάθε τρόπο να καλοπεράσουν αυτοί. Στην Ισπανία π.χ. εδώ και πολλά χρόνια το κράτος υλοποιεί ένα είδος κοινωνικού τουρισμού για ηλικιωμένους πολίτες της χώρας. Το πρόγραμμα ονομάζεται Imserso και συνήθως περιλαμβάνει εκδρομικά πακέτα σε παραθεριστικά κέντρα της χώρας σε περιόδους χαμηλής ζήτησης από Σεπτέμβριο ως Απρίλιο. Για ένα εκδρομικό πακέτο 7-8 ημερών η οικονομική συμμετοχή είναι περίπου στα 180-200 ευρώ , με διαμονή, διατροφή, μεταφορές, εκδρομές κτλ. Αυτοί περνούν καλά και ξεσκάνε λέγοντας “αντίο” στη γεροντική ανία, ενώ ο ορισμός “επιμήκυνση τουριστικής περιόδου” γίνεται πράξη και όχι λόγια όπως στην Ελλάδα. Τα ξενοδοχεία είναι ανοιχτά κι ας μην είναι καλοκαίρι, διατηρώντας θέσεις εργασίας, κινείται το χρήμα και στο τέλος όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Αυτή ακριβώς την εικόνα είδαμε πρόσφατα στην περιοχή της Costa Dorada στην Καταλονία και συγκεκριμένα στα παραθεριστικά κέντρα Σαλού και Cambrils. Είδαμε και συναντήσαμε δεκάδες τέτοια γκρουπ Ισπανών ηλικιωμένων, οι οποίοι έδειχναν να απολαμβάνουν απλές στιγμές με το σύντροφό τους. Ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος, κάποιοι τόλμησαν να κάνουν ηλιοθεραπεία ή ακόμη και να κολυμπήσουν, ενώ οι περισσότεροι πραγματοποιούσαν περιπάτους, έκαναν ποδήλατο, έπιναν καφέ ή γευμάτιζαν στα παραθαλάσσια καταστήματα, ενώ τα γραφεία τουριστικών πληροφοριών ήταν γεμάτα. Σε κάθε ξενοδοχείο υπήρχε ενημέρωση για τις προαιρετικές εκδρομές στη γύρω περιοχή, η ακόμη και για την παροχή αναπηρικών αμαξιδίων, ενοικίαση αυτοκινήτων κ.α. Το βράδυ είχε διάφορες εκδηλώσεις με μουσική, χορό, χαρτιά ανά παρέα κ.α
Τελικά ο παππούς και η γιαγιά δεν πήγαν αλλού. Είναι στο Σαλού !
